Olim ante mille annos in le urb’ Cracovia
Que tunc le capital ancora era de Polonia
Un grand’ dracon horrific subito appareva
Que toto vivente sin mercede edeva
In un cava in Wawel, le grande belle colle
Illo se faceva un nido tanto molle
Cata un que ibi se approximava
Le dracon in hasta devorava
Cata nocte illo su cava lassava
Apte preda multo affamate cercava
Invadeva domos, gente rapeva
Desperation sur le urbe cadeva
Le vetere rege, nominate Krak
Con feroce ira planava un attacc’
Valente cavalleros advocava
“Occide le dracon” ille ordinava
Le alba sequente, ante le cava
Silente cavalleros jam se preparava
Scutos, lanceas, gladios, armatura
Solo attendeva al riscose aventura
Subito critava cento voces
Le cava assaltava cavalleros feroce
Usque meridie tardava le battalia
Nemo sapeva que ibi occurreva
Multe gente ante le cava stava
Sin fin le un le altere demandava:
Sape tu, sape tu- qui es le victor?
Omne Cracovianos sentiva timor
Quando campanettas le meridie signalava
Subito le ruito del cava cessava
Exiva le dracon, in toto sin secturas
Omne cavalleros, occidite per morsuras
Le urbe cadeva in resignation
Luctuose deveniva tote le nation
ma un scarpero povre, Skub nominate
un astute plano habeva inventate
Ille prendeva le pelle d’un vitello
con sulfur’ in abundantia plenava illo
Pois ante le cava le pelle poneva
Celate in umbras, ille attendeva
De nocte le dracon le esca trovava
habente fame, illo non hesitava
in un instante, vitello devorava
Post un momento, in dolor clamava
Sulfur’ adureva le ventriculo del bestia
que vociferava con tote su fortia
Sete tan terribile le monstro affligeva
Bibeva, bibeva, bibeva le dracon
Tosto similava un grandissime ballon
Rumpeva e causava inundation
Tunc jubilava tote le nation
Como un heroe Skub era celebrate
pro su extraordinari facultates
Le filia de Krak, le dulce Wanda
ille maritava, e hic fini le legenda