Quale me dicis en mea lasta blogajo, me tradukas la famoza romano por pueri, La Sorcisto de Oz. Me nun ofras l’unesma chapitro a vi.
LA SORCISTO DE OZ
da L. Frank Baum
tradukita da Brian E. Drake
Chapitro 1La Ciklono
Dorothy habitis meze dil vasta savani di Kansas, kun Onklulo Henry, qua esis agrokultivisto, ed Onklino Em, qua esis la spozino dil agrokultivisto. Lia domo esis mikra, pro ke la ligno por konstruktar ol mustas adportesar de multa milii per kamiono. Esis quar muri, planko-sulo e tekto, facanta un chambro; e ca chambro kontenis rustoza furnelo, armoro por la pladi, tablo, tri o quar sidili, e la liti. Onklulo Henry ed Onklino Em havis granda lito en un angulo, e Dorothy havis liteto en altra angulo. Esis tote nul atiko, e nula kelero—ecepte mikra truo exkavita en la sulo, nomizita ciklono-kelero, adube la familio povis irar se un de ta vortica ventegi naskus, tante forta ke ol povas aplastar irga edifico survoye. On eniris ol per trapo meze dil planko-sulo de qua skalo decensis aden l’obskura trueto.
Kande Dorothy stacis ye l’enireyo e cirkumregardis, el povis vidar nulo omnalatere ecepte la savani vasta e griza. Nul arboro nek domo ruptis la larja cirkumaji dil plana lando extensanta omnube al bordo dil cielo. La suno bakabis la plugita sulo aden griz amaso havanta tra ol fendeturi. Mem la herbi ne esis verda, pro ke la suno brulabis la pinti di la longa stipeti til ke oli havis la sama griza koloro videbla omnube. Olim fardizita esis la domo, ma la suno veziketigabis la farbo e la pluvo forportis ol, e nun la domo esis tam matida e griza kam omna ceteri.
Kande Onklino Em venabis habitar adibe, el esis yuna e beleta spozino. La suno e vento anke chanjabis el. Oli forprenabis la cintilo de elua okuli e livabis oli solene griza; oli forprenabis la redeso de elua vangi e labii, ed oli esis anke griza. El esis dina e magra, e nun nultempe ridetis. Kande Dorothy, esante orfano, komencale venabis ad el, Onklino Em tante tresayis pro la ridado dil puero, ke el kriis e presis la manuo an sua kordio irgekande la gaya voco di Dorothy frapis l’oreli; ed el ankore regardis astonate la puerino, ke el trovus irgo por ridar.
Onklulo Henry nultempe ridis. Il laboris matine til nokte e ne savis joyo. Il esis anke griza, de ilua longa barbo a lua ruda boti, ed il aspektis severa e solena, e rare parolis.
Esis Toto qua ridigis Dorothy e salvis el, ke el ne divenez tam griza kam la cirkumaji. Toto ne esis griza; lu esis nigra hundeto havanta hari longa e silkatra e nigra okuleti gaye cintilifanta ye la flanki di sua drola nazeto. Toto ludis dum la tota dio, e Dorothy ludis kun lu, e tre amis lu.Cadie tamen li ne ludis. Onklulo Henry sidis sur la perono ed anxie regardis la cielo, qua esis mem plu griza kam kustumale. Dorothy stacis ye la pordo, tenis Toto en elua brakii, ed anke regardis la cielo. Onklino Em lavis la pladi.
Del fora nordo li audis basa jemado vental, ed Onklulo Henry e Dorothy vidis, ke la longa herbi inklinis ondatre de la venonta tempesto. Nun esis akuta siflado en la aero del sudo, e turnante l’okuli adibe, li vidis rugi en la herbi anke de ta direciono.
Subite Onklulo Henry staceskis.
‘Venas ciklono, Em,’ il kriis a sua spozino; ‘me sorgos la brutaro.’ Il kuris a la stabli ube lojesis la bovi e kavali.
Onklino Em faligis sua laboro e venis al pordo. Un regardeto dicis ad el pri la proxima danjero.
‘Hastez, Dorothy!’ el kriachis, ‘kurez al kelero!’
Toto saltis ek la brakii di Dorothy e celis su sub la lito, e la puerino ireskis por kaptar lu. Onklino Em, tre pavorigita, apertis la trapo en la sulo e decensis per la skalo aden l’obskura trueto. Dorothy fine kaptis Toto e sequis sua onklino. Kande el esis mivoye tra la chambro venis grandega kriacho del ventego, e la domo tante agitesis ke el falis e subite sideskis sur la sulo.
Lore eventis stranjajo.
La domo jiris du- o tri-foye e lente levesis tra la aero. Dorothy sentis quaze el acensis per balono.
La venti nordal e sudal renkontris ube stacis la domo e facis ol la exakta centro dil ciklono. La mezo di ciklono esas kustumale tranquila, ma la granda presado dil venti omnalatere levis la domo plu e plu alte, til ke ol esis ye la somito dil ciklono; ed ibe ol restis ed forportesis de multa milii tam facile kam on povas portar plumo.
Esis tre obskura, e la vento hororinde ululis cirkum el, ma Dorothy agnoskis, ke el vehis tre komfortoze. Pos l’unesma jiradi, ed unfoye kande la domo forte inklinesis, el sentis quaze el esis dolce bersata, quale infanto en bersilo.
Toto ne prizis lo. Lu kuris en la chambro, nun adhike, nun adibe, e laute aboyis; ma Dorothy sidis senmove sur la sulo e vartis to quo eventos.
Unfoye Toto tro proxime iris al apertita trapo, ed enfalis; la puerino opinionis, ke el perdabis lu. Ma balde el vidis un de lua oreli tra la truo, pro ke la forta presado dil aero subtenis lu por ke lu ne povis falar. El reptis al truo, sizis Toto per l’orelo, e retrotranis lu aden la chambro, pose klozis la trapo por ke ne plus eventez acidenti.
Horo pos horo pasis, e pokope Dorothy perdis sua pavoro; ma el sentis su tre sola, e la vento kriachis tante laute ke el preske surdeskis. Komence el esis kurioza, kad el aplastesos kande la domo itere falas; ma la hori pasis, e nulo mala eventis, do el ne plus esis anxia e rezolvis kalme vartar ed expektar to quon la futuro adportos. Fine el reptis trans l’ocilanta sulo a sua lito, e kushis su; e Toto sequis e kushis su apud el.
Malgre l’ocilado dil domo e l’ululado dil vento, balde Dorothy klozis l’okuli e dormeskis.
