Antaŭ unu jaro komenciĝis la grandskala rusia invado de Ukrainio. Multaj ukrainiaj esperantistoj estis rekte trafitaj de la milito – vivis sub rusia okupacio aŭ fuĝis de siaj hejmoj al aliaj partoj de la lando aŭ eksterlanden. En Rusio la prezidanto de la landa asocio gratulas ĉiujn rusiajn batalantojn.
En decembro esperantistoj en Kijivo renkontiĝis en restoracio por soleni la Zamenhof-tagon.
La 24-an de februaro 2022 komenciĝis la grandskala atako de Rusio kontraŭ Ukrainio. Kelkajn tagojn poste Libera Foliointervjuis la esperantiston Ihor Jasinskij, kiu fuĝis de la urbo Ĥarkiv al Nederlando.
– Mi proponis min por la teritoria defendo, sed oni diris ke mi jam estas tro maljuna. Mi estas 64-jara, kaj oni akceptas ĝis 60. Al mi jam tedis sidi sub la tero kaj atendi bombon, li tiam rakontis.
Nun li loĝas en Amsterdamo kaj trovis laboron en granda manĝodeponejo.
– Nun mi kontaktas nur foj-foje kun lokaj esperantistoj en Amsterdamo. Okaze de la trista datreveno mi pensas ke, certe, Ukrainio ne estis trebone preparita por la invado sed ankaŭ la helpo estis ne rapida kaj ne tre signifa, bedaŭrinde, li diras.
Natalia Ivanova en Kijivo rakontas, ke la plej multaj esperantistoj restas en Ukrainio, kaj dum la milito daŭre restas en kontakto unu kun la alia.
– Ni ege maltrankvilis kiam ni dum monato ne povis kontakti Ivan en la urbeto Dimer en la regiono de Kijivo. Dimer estis okupita, li loĝis tie dum monato sen elektro kaj akvo, li renkontis la okupantojn, ili venis al la loĝejo kaj serĉis tie “Bandera”, se vi aŭdis tiun nomon. Sed tamen kiam la urbo estis liberigita, haleluja, Ivan restis viva kaj havis tiun barbon teruran, tre similis al Zamenhof.
Alia esperantisto, Svetlana, estis sub okupacio en la regiono de Ĥarkiv, rakontas Natalia Ivanova.
– Ŝi trovis tie sian vunditan amikinon kaj okupiĝis pri tiu vundo. Estis terura afero, ĉar komenciĝis gangreno. Ili telefone kontaktis kun kirurgo kiu diris ke necesas ĉion fortranĉi. Ŝi rakontis al mi ke ŝi ploris kaj tranĉis, ĉar ŝi simple devis tion fari. Poste iu tute freneza volontulo sukcesis alveturi kaj ili venis al Ĥarkivo. La vundita virino restis viva kaj ĉio nun estas en ordo pri ŝi.
Svetlana kune kun sia filino venis al Kijivo kaj dum iom da tempo loĝis tie. Poste, kiam komenciĝis la amasa bombado de elektra infrastrukturo kaj la regiono de Ĥarkivo jam estis liberigita, ŝi reveturis tien, Natalia Ivanova rakontas.
Natalia Ivanova kun kamufla reto kiun ŝi plektis.
– Ŝia loĝejo ĉi tie estas en la naŭa etaĝo kaj ĉio estas dependa de elektro. Se ĝi estas, ĉio estas en ordo. Se ne estas, la lifto ne funkcias, ne eblas ion prepari por la manĝo kaj estas terure malvarme. Ili revenis al la privata domo en Balakleja en la regiono de Ĥarkiv, tie estas pli-malpli normale.
Natalia Ivanova mem en la komenca fazo de la milito fuĝis al okcidenta Ukrainio, sed revenis al Kijivo, kiam la ĉirkaŭa regiono estis liberigita.
– Komence estis terura timo kaj tuta senforto, konstanta maltrankvilo pri parencoj, amikoj, soldatoj, konatuloj, maldeziro manĝi kaj nekapablo dormi. Dum la unua semajno de la milito mi perdis 5 kilogramojn. Nun apetito revenis, sed ekdormi restas problemo.
– Mi trovis por mi stimulon por vivi kaj esti necesa kaj vivi ĝis la venko: mi ĉiutage veturas al volontula organizaĵo, kie homoj okupiĝas pri multaj aferoj por subteni nian armeon. Persone mi plektas kamuflajn retojn.
Almenaŭ du esperantistoj servas en la ukraina armeo. Neniu ukraina esperantisto ĝis nun pereis rekte pro la milito, Natalia Ivanova diras.
– Esperantistoj en Ukrainio ne multas, kaj estas plejparte maljunaj homoj. En vilaĝo apud Buĉa estis unu esperantisto kiu tie travivis la okupacion, sed pri ŝi ĉio estas en ordo.
En Rusio multaj esperantistoj ŝajnas subteni la militon kontraŭ Ukrainio. Tiuj, kiuj ĝin ne subtenas, ĉefe silentas, ĉar malsilentado povus konduki al seriozaj sekvoj.
La 23-an de februaro la prezidanto de Rusia Esperanto-Unio, Aleksandr Lebedev, atentigis la rusiajn esperantistojn okaze de grava nacia festotago:
Hodiaŭ nia lando festas Tagon de defendanto de la Patrujo. Okaze de la festo mi gratulas ĉiujn, kiuj iam servis aŭ nun servas en nia armeo kaj floto, kaj unuafoje tiujn, kiuj batalas por Rusio ĝuste nun. Mi gratulas ankaŭ laborantojn de armilindustrio kaj ĉiujn aliajn, kiuj klopodas por nia armeo en sia laborkampo. Gloron al vi ĉiuj, fortunon kaj venkojn!
Evidente ne nur rusiaj esperantistoj simpatias kun la agado de la regantoj en Kremlo. Iu usona esperantisto eĉ decidis translokiĝi al Rusio jam post la komenciĝo de la milito, laŭ informo de Andrej Grigorjevskij en retpoŝta listo de rusiaj esperantistoj:
En Peterburgo aperis usona e-isto, kiu decidis migri al Rusio. Fluge li atingis Helsinkon, de tie buse veturis al Peterburgo. Peterburganoj renkontis lin, loĝigis, helpis pri la unuatempa adapiĝo. Li nomas sin rusmaniere “David Ivanovich” aŭ mallonge Dave. Li planas ekloĝi ie en Volgio, preferinde en Saransk (pri kiu li legis kiel la plej ekologie pura rusia regiona centro).
Libera Folio trarigardis la lastajn 14 numerojn de la revuo Esperanto. Montriĝis, ke la oficiala organo de UEA preskaŭ plene silentas pri la plej gravaj okazaĵoj en la asocio: la sorto de la Centra Oficejo, la biblioteko kaj la libroservo. Ankaŭ pri la milito en Ukrainio ne aperis eĉ unu vorto.
Kelkaj el la trarigarditaj numeroj de la revuo Esperanto.
Laŭ la gvidlinioj de UEA pri la oficiala organo de la asocio, ĝi devas unuavice prezenti ĝustan, ĝisdatan kaj inspiran bildon pri la agado kaj strategio de UEA, informi precize kaj akurate pri grandaj movadaj evoluoj, kaj provizi senpartian kaj altnivelan forumon por movadaj diskutoj.
La plej gravaj strategiaj decidoj de UEA dum la lasta tempo temas pri la sorto de la Centra Oficejo, Biblioteko Hector Hodler kaj la libroservo de la asocio. El tiuj tri grandaj demandoj unu nun ŝajnas solvita: la ĉefa parto de la biblioteko de UEA ŝajne estos transdonita al Pola Nacia Biblioteko en Varsovio, kiel povis raportiLibera Folio en januaro.
Tiu, kiu legas la oficialan revuon de UEA, aŭ la gazetarajn komunikojn de la asocio, tamen ĝis nun nenion povis ekscii pri la sorto de la biblioteko. Same aperis neniuj artikoloj en la revuo Esperanto pri la progreso de la planata vendo de la domo en Nieuwe Binnenweg 176 aŭ pri la planata transdono de la libroservo al Slovakio.
Tio malmulta, kio legeblas pri la menciitaj temoj, troviĝas en kelkaj malkonkretaj frazoj en ampleksaj ĝeneralaj artikoloj de prezidanto Duncan Charters pri ”strategio” kaj ”progreso”, kaj en la estrara raporto.
Tiel, en januaro 2022, preskaŭ kvarpaĝa artikolo de Duncan Charters kun la titolo “Kio estas progreso por UEA”, enhavas la jenajn preterpasajn menciojn: ”Ni ne hezitis proponi historiajn ŝanĝojn pri la Centra Oficejo por pli efike servi. Ni ankaŭ aktive konsideras novan lokon por la libroj de Biblioteko Hodler, sen findecido.” Jen ĉio – tiel aspektas progreso por UEA.
En la februara numero aperas nenio. En la marta numero Duncan Charters en artikolo pri ”Strategia planado – pliaj paŝoj” skribas jene:
La Ĝenerala Direktoro kaj la Estraro post detala esplorado venis al la konkludo ke unu logika paŝo en la nunaj cirkonstancoj estus vendo de la Asocia domo troviĝanta en Roterdamo ĉe Nieuwe Binnenweg 176. Ege signifa evoluo.
Li plue rakontas, ke kvankam la estraro mem rajtus fari la decidon, oni decidis lasi la komitaton voĉdoni pri la afero.
La decido estos vojmontra por la estonta rolo de la Asocio en la diskonigo kaj antaŭenigo de Esperanto, kaj ĝia libereco utiligi la plej flekseblajn modernajn rimedojn por atingi celojn neniam ĝis nun atingitajn.
Tamen nenie en tiu aŭ alia numero la revuo aperas raporto pri la komitata diskuto, dum kiu la afero estis pritraktita, nek pri la voĉdonrezulto.
La marta numero de 2022.
Ankaŭ la gazetaraj komunikoj de UEA nenion rakontas pri la afero. La 14-an de februaro 2022, la tagon post la fino de la voĉdonado pri la vendo, UEA anstataŭe komunikas: ”Elektitaj (sen baloto) 4 komitatanoj B de UEA”. Tri tagojn poste UEA komunikas: ”Noto pri trompo-provoj per Esperanto: esperantistoj restu atentaj”.
La 24-an de februaro 2022 komenciĝis la plenskala atako de Rusio kontraŭ Ukrainio. Ĝi atendeble kondukis ankaŭ al akra disputo en Esperantujo, kiam la prezidanto de Rusia Esperanto-Unio publike subtenis ”likvidon” de la nuna ukraina ŝtato, dum la Facebook-konto de la ĉefdelegito de UEA en Rusio deliris pri ”usona naziismo en Ukrainio”.
La ĉefdelegito de UEA pro tio perdis sian postenon, dum la prezidanto de REU perdis sian studrajton ĉe Interlingvistikaj Studoj de Universitato Adam Mickiewicz. Pri nenio el ĉio ĉi raportis la revuo Esperanto, nek la gazetaraj komunikoj de UEA.
Legantoj de la revuo tamen povis diveni, ke io speciala okazas en Ukrainio, ĉar ekde aprilo aperadas en Oficiala Informilo la sekcio ”helpo al Ukrainio”, poste ”helpo al esperantistoj el Ukrainio”. Multaj homoj donacas, eĉ grandajn sumojn – sed ne klaras, kial esperantistoj en Ukrainio bezonas helpon, aŭ kial ili baldaŭ jam ne estas en Ukrainio, sed ”el Ukrainio”.
Mencio pri Ukrainio trapasis la cenzuron en raporto pri la prezento de la internacia Esperanto-ĥoro dum la kongreso en Montrealo:
Ĝi omaĝis ne nur la kanadan kaj indiĝenajn kulturojn, sed ankaŭ dediĉis unu kanton al Ukrainio (laŭ la vortoj de la famega ukraina poeto Ŝevĉenko) – la homoj estis invititaj stari dum la prezento.
La marta numero de 2023.
Se oni legas nur la komunikojn de UEA, tamen tute ne klaras, kial oni devus stariĝi. Post la komenco de la milito UEA dissendis ampleksan sed malklaran gazetaran komunikon pri ”militaj tondroj kaj homa sufero en la oriento de Eŭropo”. La teksto tamen ne enhavas la vorton ”Ukrainio”, do ne vere klaras, pri kio temas.
Spite tion oni evidente trovis ĝin tro akra por la revuo – neniu vorto pri ĝi aperas tie. Same nenio aperas pri la publika kritiko kontraŭ la deklaro de UEA.
Kvankam aperis neniuj raportoj pri komitataj decidoj rilate la Centran Oficejon, legante la novembran numeron de la revuo oni povas konkludi, ke la komitato verŝajne decidis pri vendo. En artikolo de Duncan Charters kun la informplena titolo ”Strategia planado” troveblas la jena frazo:
Ni ne plu havos la tradician Centran Oficejon en Roterdamo, tamen en nia hodiaŭa mondo multaj asocioj pliefikigis sian laboron uzante la plej talentajn kaj dediĉitajn membrojn el ĉiuj mondpartoj por specifaj taskoj.
En la decembra numero aperas nova artikolo de Duncan Charters pri strategia planado, ĉi-foje kun la titolo ”Survoje al Strategia Planado. Kio plej gravas?”. En la subsekcio ”Ekzemploj de aliaj kategorioj kiuj havu planojn kaj celojn por interna agado” oni unuafoje povas legi ion ajn pri la planoj por la libroservo:
Libroservo (kalendaro por organizi la translokiĝon el Roterdamo al Slovakio, ĝisdatigo de sistemo, novaj iniciatoj por stimuli libroaĉetadon, kuraĝigi eldonadon).
Kion tio signifas ne tre klaras, ĉar kontrakto pri transdono de la libroservo daŭre ne estas subskribita.
En la januara numero de 2023 aperas teksto de vicprezidanto Amri Wandel kun la titolo ”Duonjarcento kun Esperanto: atingoj kaj defioj sojle de 2023”.
”La jaro 2023 markos mian 50-an datrevenon de Esperantiĝo”, li skribas en la teksto. Li poste klarigas: ”Okazas ke por progresi estas bezonata drasta ŝanĝo, forlaso de longa kaj ŝajne sekura rutino, kiu tamen fariĝis balasto.” La balasto estas la Centra Oficejo en Roterdamo.
Letero de leganto Miyoshi.
Dum la tuta pasinta jaro kaj en la tri unuaj numeroj de la nuna jaro aperas eĉ ne unu vorto pri la plej gravaj strategiaj decidoj de UEA, verkita de iu alia ol la estraranoj de la asocio. Tial eblas demandi, ĉu vere la revuo de UEA provizas senpartian forumon por movadaj diskuto aŭ prezentas ĝustan bildon pri la agado de UEA, kiel ĝi laŭ la propraj gvidlinioj devus fari.
Efektive mankas en la revuo ia ajn diskuto. Ŝajne tute malaperis la aparta rubriko por reagoj, kiu en la pasinteco ofte estis vigla. Unu ”letero de leganto” aperas en la februara numero de 2023, sed ĝi tamen efektive estas io tute alia: laŭda artikolo pri la reklama kampanjo de Etsuo Miyoshi, verkita de la reklamanto mem.
La ”letero de leganto” finiĝas per la jenaj vortoj: ”Mi ne povus morti antaŭ ol persvadi EU-gvidantojn, kiel la EK-prezidanto Von Der Leyen [tiele – devus esti Von der Leyen], la franca prezidento Macron ktp., ke EU forigu la anglan dominadon.” Evidente leviĝas neniaj kritikaj demandoj pri la reklamkampanjo, same kiel neniaj kritikaj demandoj pri io ajn leviĝas en la revuo de UEA. Aliflanke la revuo ja estas bunte multkolora.
La redaktoroj de la revuo Esperanto ne tuj reagis al peto pri komento, sed ili estas bonvenaj klarigi sian redakcian politikon ekzemple en vidpunkta artikolo en Libera Folio.
Pasintjare TEJO ne ricevis la buĝetitan administran subvencion de 85 000 eŭroj. Tiu EU-mono devus kovri 58 procentojn de la elspezoj. La perdo kaŭzis grandajn problemojn al la organizo. Ĉi-jare TEJO denove kalkulas je eĉ pli granda EU-subvencio, kiu laŭplane kovros 91 procentojn el la elspezoj de la asocio.
TEJO kalkulas je EU-subvencio de 125 000 eŭroj.
Ekde la nericevo de la administra subvencio pasintjare, TEJO strebas kontraŭ financa deficito. Nun la organizo publikigis sian buĝetproponon por 2023, kaj denove ĝi ĉefe dependas de la ricevo de EU-subvencio.
La buĝeto de TEJO por la nova jaro 2023 plejparte estas la sama kiel tiu de 2022. Oni prognozas pli-malpli la saman enspezon kaj elspezon por volontuloj, IJK kaj aliaj projektoj. Kiel pasintjare, preskaŭ la tuta enspezo venas el EU-subvencioj, la kotizoj de la membraro estas nur eta kontribuo al la tuta buĝeto.
Unu granda diferenco estas, ke TEJO nun dungas malpli da homoj ol en 2022. Kiam la kontrakto de komunikisto finiĝis en julio, oni ne dungis novan homon. La dungoj de la oficistoj por eksteraj rilatoj kaj kunordigado de la volontuloj finiĝis en decembro 2022. Anstataŭe, la duontempa subvencipetisto iĝos plentempa kaj kunordigos la volontulojn. La buĝeto sugestas ke eble la Germana Esperanto-Junularo (GEJ) pagos duonon de la salajro, sed ŝajnas ke tio ne estas konfirmita.
Estas du versioj de la buĝeto: “bona scenaro” kaj “malbona scenaro”. Laŭ la bona, TEJO ricevos 125 000 eŭrojn da subvencio de EU. Tio kovros preskaŭ la tutan elspezon (entute 137 482 eŭroj) por la jaro. En ĉi tiu situacio, TEJO laŭ la buĝeto havos suman enspezon de 206 440 eŭroj kaj grandan pluson de 68 958 eŭroj.
Sed en la malbona scenaro, TEJO ne ricevos la subvencion kaj kun enspezo de nur 71 234 eŭroj, sed elspezo de 101 704 eŭroj, ĝi havos deficiton de 30 740 eŭroj. Tiu estus pli-malpli la sama rezulto kiel en 2022.
Libera Folio: Kiel statas la financoj de TEJO kaj kiel oni planas plenigi la truon, kiun kaŭzis la nericevo de EU-subvencio ĉi-jare?
Alberto Stalin Garrido.
Albert Stalin Garrido: – La stabo de TEJO nun koncentriĝas sur la financa resanigo de TEJO kaj stabiligo de la kasfluo. Nia kasisto Wilson, kun la kontribuo de pluraj estraranoj, lerte preparis buĝeton por la jaro 2023. Je la komenco de la mandato, ni adoptis striktan financan politikon, kio ŝparigas al ni monon sed en ĉiu kazo laŭeble permesas la daŭrigon de la kutima funkciado de la organizo ĝis nun. Ekzemple, ni detenas nin de kostaj estraraj vojaĝoj kiam preskaŭ ĉion eblas fari rete kaj ne antaŭvidas ke ni kunsidos fizike ĝis ni ricevos la administran subvencion.
– Antaŭ la fino de la pasinta jaro ni sukcesis submeti kandidatiĝon por la administra subvencio en 2023. Aldone, ni ankaŭ jam ricevis plurajn bonajn novaĵojn, ke eŭropaj instancoj aprobis niajn proponojn pri trejnadoj, studsesioj, kaj aliaj kapabligaj kaj eksterrilataj oportunoj, kio signifas, ke TEJO ankoraŭ povos oferti al siaj membroj tiujn oportunojn, kiel ĝi historie faradis en la pasintaj kelkaj jaroj.
TEJO maldungis du oficistojn, ĉu tiu malhelpos la agadon de TEJO?
– Ĝis iu grado, certe, sed ne tiom. Ni ne dungis anstataŭanton post la foriro de nia komunikisto en julio, kaj kvankam ni sukcese vivtenis la kvaliton de nia ĉeesto en sociaj kanaloj, la estraro kaj volontuloj vere sentis la ŝanĝon. Je la fino de 2022 nia duontempa eksterrilatisto foriris, kaj aldone ni ne renovigis la kontrakton de nia surloka volontula kunordiganto. Karlos, kiu laboris en TEJO antaŭe duontempe sed nun plentempe, transprenis plurajn el la respondecoj de tiuj lastaj du, aldone al liaj jam ekzistantaj taskoj kiel subvencipetisto.
– La laboro daŭras, kaj TEJO travivos, sed la manko de tiuj oficistoj ja estas sentebla. En iu senco tio signifas ke la laboro de la nuna stabo estas pli streĉa, kaj en pluraj fakoj ni konsekvence devas esti malpli ambiciaj. Tamen, plejmulto de la agado de TEJO venas el la propra iniciato kaj kolektiva kunlaboro de niaj komisionoj kaj interesgrupoj, kiuj kvankam laboras volontule, tamen tre konkrete plenumas nian Realigplanon.
TEJO petis la administran subvencion por 2023, ĉu vi opinias ke TEJO sukcesos? Kio okazos se TEJO malsukcesos?
– Jes, ni sufiĉe fidas ke TEJO ricevos la administran subvencion por 2023. Pasintjare oni subite ŝanĝis la procedon por postuli pli altajn monpetojn sed sen ŝanĝo al la tuta buĝeto. Pro tio multaj organizoj, inkluzive de TEJO, malsukcesis malgraŭ plurfoja sukceso antaŭe (imagu, nia kandidatiĝo ricevis 59 poentojn, kaj la minimumo por esti konsiderata estis 60 poentoj…). Do ne vere temis pri malbona kvalito de kandidatiĝo flanke de TEJO, sed pri fiaskoj ĉe la subvencidona instanco, pri kiuj pluraj organizoj malferme esprimis sian konsterniĝon.
– Tamen ĉi-jare ili reagis al la kritikoj, kaj multe pligrandigis la tutan buĝeton, pro kio ili povos doni multe pli da subvencioj. Aldone menciindas la diĥotomio, ke eĉ se TEJO havas grandan krizon nun ĉar ni ne ricevis la administran subvencion, pro tiu altigo de la averaĝa monpeto, kaze de ricevo ni fakte estos multe pli finance stabilaj ol antaŭe.
La komitato de TEJO debatos kaj voĉdonos pri la buĝeto ĝis eksterordinara komitatkunveno la 4-an de marto.
TEJO nun havas mil individuajn membrojn kaj grandajn planojn por la nova jaro. Tion rakontas Albert Stalin Garrido, la prezidanto de la asocio, en intervjuo de Libera Folio. La projekto por realigi la novan retejon kaj administran sistemon (AKSO), pri kiu TEJO okupiĝas jam plurajn jarojn, proksimiĝas al pretiĝo – sed daŭre ne klaras, kiam AKSO efektive povos esti lanĉita.
La evoluo de la membraro de TEJO ĝis 2021. Ankoraŭ mankas la laŭkategoria divido por 2022, sed laŭ TEJO la suma membrokvanto nun atingis 1 000.
Libera Folio: La kvanto de individuaj membroj de TEJO nun atingis milon. Kiel tio okazis, kaj de kie venis tiuj membroj?
Albert Stalin Garrido: – Tiu kresko en individuaj membroj venis el pluraj fontoj. Ĝenerale TEJO nun estas organize multe pli stabila ol ĝi estis antaŭ pluraj jaroj, kaj nun ni rikoltas la rezultojn de pluraj sinsekvaj stabilaj estraraj mandatoj kiuj kapablis realigi pli konkretan agadon.
– La plej impona el tiuj fontoj estis la membriĝo de plurdekoj da homoj okaze de Retoso 2022. Iuj homoj decidis membriĝi en TEJO eĉ tiel malfrue en la jaro nur por rajti partopreni kaj en Retoso kaj en la Virtuala Kongreso de UEA. Retoso en 2021 alportis al ni almenaŭ plurcent membrojn, kaj ni kredas, ke la samo okazis en 2022. La unua fizika IJK post la pandemio certe ankaŭ helpis, kaj konsidere ke pli ol 80 lokoj estis finance subtenitaj de diversaj projektoj, multaj homoj kiuj alikaze ne povus ĉeesti la eventon (kaj verŝajne ankaŭ ne membriĝi en TEJO) ricevis tiun oportunon. Ankaŭ en la reta hispanlingva enkonduka kurso kiun organizis Kolombia Esperanto-Ligo (KEL) ĉeestis multaj junuloj, kaj al kursfinintoj oni donacis subtenon per individua membreco en UEA-TEJO.
– Laste, junuloj el ekonomie malpli avantaĝaj landoj daŭre estas (re)membrigataj senpage danke al la Fondaĵo Canuto de UEA. Ni povas memori, ke en 2021 la Komisiono pri Landa kaj Faka Agado lanĉis aparte sukcesan kampanjon al tutmonda membriĝo per tiu fonduso, kaj pluraj junuloj daŭre profitas de tiu financa subteno.
Albert Stalin Garrido
Kiaj estos la ĉefaj aranĝoj de TEJO dum la venonta jaro?
– Ni daŭrigas nian rekomencitan tradicion de fizikaj kongresoj per la 79-a IJK, kiu okazos de la 5-a ĝis la 12-a de aŭgusto en Lignano Sabbiadoro, Italio kune kun la 56-a ILEI-Kongreso kaj tuj post la 108-a Universala Kongreso en Torino. Ni ne forlasas, aliflanke, nian sindevontigon alirebligi TEJO-n al homoj de diversaj kontinentoj, kaj tie rolos Retoso kiel nia ĉefa reta evento de la jaro, en si mem havanta proprajn identecon kaj programon. Okazos ankaŭ niaj Kontinentaj Junularaj Konferencoj (KJK), iniciatitaj en la pasinta jaro, kiu estas serio da retaj kunvenoj por disvolvi la junularan movadon de ĉiu kontinento.
Kio plia estas en la planoj de TEJO por la venonta jaro?
– La organizo havas buntan planon, kiun la membraro povas anticipi de ĝi. Ni planas plivigligi nian kulturan kaj artan agadon post la tre sukcesa okazigo de la muzikalo “June kaj Kune” prezentita dum la IJK 2022 (kaj nun spektebla en YouTube). Kunlabore kun ILEI kaj UEA ni nun antaŭvidas pli da edukaj kaj sciencaj aktivaĵoj. Nia TEJO-Trejnistaro ankaŭ planas komenci retajn atelierojn por junuloj de la tuta mondo. Aperos ankaŭ la nova lingvopolitiko de TEJO kaj regularoj por fari TEJO-n kaj ĝiajn eventojn pli sekuraj spacoj kontraŭ seksperfoto kaj -ĝenado. Laste, ni ŝatus ankaŭ en 2023 enkonduki apartan diploman sistemon por rekoni junulojn kaj junularajn organizojn kies elstara agado multe kontribuas al la evoluigo de TEJO. Ĉion oni trovos en nia Realigplano 2022-2023, la plej ampleksa kaj kompleta en jaroj, publike legebla.
Ĉu vi scias kiam AKSO estos preta kaj lanĉita?
– La nuna fazo de la laboro estas plani por la provlanĉo, kiam oni montros la funkciadon de AKSO en ĉiuj eroj kun la veraj membrodatumoj (malsame kiel antaŭe, kiam oni uzis nur testdatumojn). En tiu momento, ĝi efektive aspektos kaj funkcios ekzakte kiel ĝi devos por la vera lanĉo. Nur poste oni decidos pri la dato de plena lanĉo, ĉar influas tion multaj faktoroj krom la teknika preteco de AKSO mem (ekz. la kongresa sezono, trejnado de oficistoj en la sistemo ktp).Kvankam la laboro progresas bone, ni ne pretas doni publikan prognozon ĝuste nun.
En via anonco, vi diris ke TEJO estas en intertraktoj kun UEA pri la pago de 18 000 eŭroj por la salajro de AKSO-oficisto kaj pago de 30 000 eŭroj al TEJO post la fino de AKSO. Kiel fartas la interparoloj, ĉu estas malfacilaĵoj pri la ricevo de la mono?
– La 30-mil-eŭra pago reprezentas la lastan duonon de la tuta pago, kiun TEJO devas ricevi je la fino de la AKSO-projekto, kaj ĝi okazos post la sukcesa plenumo de niaj kontraktaj respondecoj. Ni planas diskuti tion kun UEA post la provlanĉo, kiam ni estos liverintaj la pretan sistemon kaj ne antaŭvidos problemojn.
– Kvankam ni sukcese petis al la Komitato de UEA la apartigon de tiu 18-mil-eŭra sumon por AKSO, ni ankoraŭ ne petis utiligi tiun monon. Ĉefe ni vidas ĝin kiel “asekuron”, por certigi ke decidoj post la fino de la kontrakto ne finance malavantaĝos al TEJO (ekzemple pro laborleĝoj ni ne povas tuj maldungi, do se oni decidus post la fino de la kontrakto ne plu uzi la samajn dungitojn, tio kaŭzus al ni grandajn financajn problemojn), kaj ke la portempaj financaj problemoj de TEJO ne endanĝerigos la tutan projekton.
Legendes del Sant Columba Catolic Internat Scola 1
Edition
Flor de Nive
2021
Prefacie
Li Sant Columba Catolic Internat Scola es un scola in li virtual munde del Duesim Vive (anglesi Second Life). Yo, Dorlota Burdon, es un del scolera ta. Sant Columba es un magic loc quel es situat al costa de Irland. Támen noi have scoleras e scoleros del tot munde. Li Sant Columba Catolic Internat Scola es un del max bon scolas del Duesim Vive desde mult annus.
In li serie Legendes del Sant Columba Catolic Internat Scola yo presenta curt racontas pri li vive in ti scola Quande yo jace in li lette del dormitoria del Sant Columba in li nocte yo audi li vente suffla. E quelcvez li vente narra a me legendes del scola.
Ti-ci raconta es scrit in li international lingue Interlingue (til 1949 Occidental) quel esset creat de Edgar De Wahl in li annu 1922. Mult mersí pro mi inspiration a omni scoleras, scoleros e instructores del Sant Columba Catolic Internat Scola in li Duesum Vive.
Vor Dorlota
Li últim rendevú o esque rendevús es dangerosi?
Noi havet denov li debatte-lecion in li scola. Li tema esset: „Esque scoleres che nor Sant Columba Catolic Internat Scola deve haver li permission por haver rendevús in li scola?“ Ironicmen li Yes-látere in li debatte esset representat de Senioretta Emily Pickery, un old celiba qui certmen nequande havet rendevús con púeres in su yunesse. Noi puelles subridet pri ti selection. Ma ne min ironic esset que Senioretta Shasta Brown, un african-american instructora con un colorosi passate, devet presentar li tese que por li scoleres rendevús ne es convenent. Self-comprensibil, li max grand parte de noi favorat in ti debatte Senioretta Emily, pro que noi volet reciver li jure haver rendevús in li scola. In nor scola noi ja have admínim du cuples e it esset notabil que exactmen ti-ci scoleres absentat se in ti-ci lecion.
Ma yo memora un cose. Shasta Brown regardat fixmen a me con su obscur ocules e dit: „Haver rendevús posse esser dangerosi. Ne oblivia to!“ Su ocules esset tam obscur quam carbon e to vermen timentat me. Naturalmen, noi puellas hihicat pri to secretmen, ma in li current del sequent evenimentes yo sempre deve reflecter pri ti-ci frase.
Un puella qui ne esset present in li debatte esset Polina. Ella esset de ost-europan orígine e nor scola es situat in Irland. Polina esset tre matur por su etá e ja esset infectet per li vírus quel porta li nómine pubertá. Ti flicca con li brun ocules e li rond cap ja havet un cordie-amico éxter li scola. Naturalmen to ne pleset al instructores, ma Polina rencontrat le éxter li scola, pro to it esset desfacil por li instructores impedir ti rendevús. Quelcvez ella forlassat li scola durant li nocte por vider su amanto, qui esset un yun artist con li nómine Floyd.
In ti-ci periode yo ancor esset un jorne-scolera. To significa que yo customalmen dormit in hem. Yo ancor ne havet un loc in li dormitoria. Li númere del locs in li dormitoria es limitat. It esset un frigid nocte in marte. Yo devet dormir in li scola in ti nocte, pro que yo ne posset retornar a hem pro li tre mal tempe. Esset un fort storm e it pluviat mult. Li tot public transporte esset interruptet. Esset ínpossibil por me forlassar li scola, ma quelc altri scoleres ancor successat ear a hem e quelc ja hat restat in hem che lor families por ti die. Pro to quelc lettes ne esset ocupat in li dormitoria por puellas e yo posset usar un lette ta. Yo tre rarmen pernoctet in li scola til nu. Talmen omnicos esset tre nov por me e yo esset tre excitat. Pro to yo ne posset indormir. Polina esset ínter li scoleras qui pernoctet sempre in li scola pro to ella esset un orfan. Ella esset ínter li poc scoleres qui esset present in ti obscur e stormosi nocte in li old abatia, quel esset nu un scola.
Yo ja jacet in li lette vigilmen por un long témpor. Li vente ululat éxter li mures del old abatia e yo audit strangi sones quam chuchotada e cries. Yo tirat mi lett-covritura súper mi cap por protecter me, ma bentost to esset tro calid e yo ne posset dormir talmen. Círcum minocte yo vermen sentit que me devet ear al closete. Yo ne volet usar li potte in li chambre. To semblat me infantil e nauseativ. Ma levar se pos minocte ex li callid lette por mover tra li obscur e frigid edificie de Sant Columba anc esset horribil. Li chambre balneari por puellas es un etage sub nor dormitoria. Pensante ancor pri to yo subitmen audit un brue. It esset ye li fenestre. Quo to esset?
Li altri puellas semblat dormir, un scolera mem roncat. Esque ellas ne audit ti brue? Ta! Yo audit it denov, ma in ti moment yo perceptet que anc un del altri puellas esset vigil.
It esset Polina! Ella mettet su vestimentes e levat se. „Esque tu audit ti-ta brue? Ad ú tu ea?“, yo chuchotat a ella. Ella aproximat se a me e subridet. „Pst! Yo va incontrar se con mi amanto. Ne excita te pro li brue. It esset Floyd, il jettat un silice-lápid al fenestre. To es li signal que il es ci e atende me.“ Yo subridet e pensat que to es vermen romantic. Esque un púer vell far to anc por me? Tre ínpropabil! Yo esset solmen un del mult blond puellas. Yo es in null maniere particulari e yo esset plu o min ignorat de multes ci in li scola til nu.
„Polina yo va sequer te til li duesim etage. Yo besona ear al chambre balneari“, yo chuchotat. Ella inclinat li cap: „Ma esse silent! Ne ruina mi rendevú!“ Yo inclinat li cap e noi ambi subridet in complicitá. Yo prendet mi pantufles. Polina ja mettet su jaque. Li altri puellas continuat dormir. Noi forlassat tam silent quam possibil li dormitoria. Subitmen yo audit li cri de un ul. To posse esser un ómine por un calamitá, ma yo ne es tro supersticiosi. Admínim yo ne esset til ti-ci nocte.
Noi vadat furtivmen tra li vacui coridor a bass. Ci noi vermen posset audir li sones del nocte mem plu clarmen. It semblat me que li hideosi creaturas del nocte atendet me éxter li scola. „Polina, ples ne ear ad éxter! It es dangerosi ta!“, yo petit mi scol-amica. Yo vermen havet un tre mal sentiment pri li situation. Noi ja ha atinget li etage sub li dormitoria.
Polina ridet: „It es solmen li vente, Dorlota! Li amore fa me fort. Yo ne time, pro que Floyd va protecter me. Ea al closete nu e ne humida li suol!“, ella dit a me e hihicat. Yo sentit un poc embarassat pro que Polina tractet me quam un bebé. „Til bentost, amusa te ben!“, yo adiat la rudmen. Su facie havet un revaci expression. It vermen deve esser bell haver un partner o admínim un rendevú. Yo sospirat e clúdet li porta del chambre balneari detra me audiente que Polina continuat ear a bass.
Quande yo hat finit mi „aferes“ in li chambre balneari pos yo hat lavat mi manus, yo esset vermen curiosi quo Polina fa con su amanto. Ergo yo eat tam pianimen quam yo posset al grand fenestre e yo regardat fixmen al tenebrositá serchante Polina e Floyd, qui esset un poc plu old quam ella.
Quo esset to? Un ombre movet tra li obscuritá! It esset Polina forlassante li scola. Ma to esset ancor un altri ombre! It celat se detra un arbuste, ma li ombre esset tre grand. Mult tro grand por esser un púer e it apen aspectet homal.
Li ombre movet se vers Polina! Ella hat tirat li capuce de su jaque ad sur su cap pro que it pluviat plu fortmen nu. Pro to ella ne posset vider ti-ci ombre movente vers ella. Yo apertet li fenestre por advertir la. Li storm sufflat tra mi blond capilles e li pluvie battet in mi facie. Yo criat tam sonorimen quam yo posset: „Polina! Forcurre! Rapidmen!“ Ma li storm esset tant bruiosi e glotit chascun son.
Yo audit li cri de un ul mixat con li cri de Polina quande li ombre captet la. Pro mi timore e li pluvie yo clúdet li ocules por quelc secundes. Tande omnicos esset obscur e yo ne posset vider alquem. Ú esset Polina? A ú li ombre forprendet la? Yo retrocurret in li dormitoria e celat me sub mi lett-covritura quam un litt infante. Yo tremet pro to quo yo just hat videt e ne solmen pro li frigore. Ma yo esset vermen fatigat e alquande yo indormit. Yo havet terribil cochemares pri to quo yo hat videt…
In li matine li sole brilliat. Esque omnicos esset solmen un cochemare? Esque Polina ha retrovenit? Yo palpebrat a su lette, ma it esset vacui. Yo vestit me rapidmen por li dejuné. Ante li dejuné yo curret al buró del scol-directoressa Victoria Temple.
Yo frappat al porta e ella regardat a me. „Intra!“, ella dit severimen. „Ho, li princessa de Yakutia, yo espera que tu ha dormit bon“, ella salutat me frigidmen e plen de ironie. „Bon matine, Seniora Temple“, yo salutat e cortesiat. Noi sempre devet cortesiar in li scola quande noi saluta un instructor secun li sant regules de Sant Columba. „Ú es Polina, Seniora Temple? Su lette es vacui!“, yo addit sin hante narrat to quo yo hat videt in li nocte.
Seniora Temple rugat li fronte e grimassat por un secunde fixante me con su blu ocules. „Pro quo tu questiona to, Senioretta Dorlota?“, ella volet saver. Yo respondet: „Su lette es vacui e yo videt la forlassante li dormitoria ho-nocte.“
„Yes, ella abandonat li scola, Senioretta Dorlora“, Seniora Temple dit sin explication e sin alquel emotion.
„E ella fat to durant li nocte sin narrar it a un altri scolera? Ella dit a me que ella have un rendevú con su amanto Floyd“, yo replicat hastosimen.
„Tu ne besona cuidar pri Polina, Dorlota. Polina esset adoptet de un cuple de Russia e ili ja ha forlassat Irland. Ella devet forlassar li scola ancor yer in li nocte. Li avion a Sant Petersburg departet tre tost in li matine. Polina esset tre felici pri to“, li blond instructor explicat a me con un firm voce.
„Yer in li nocte yo devet ear al chambre balneari, Seniora Temple. E yo videt tra li fenestre un ombre quel raptet Polina. Yo audit Polina criar éxter li scola quande li ombre captet la, Seniora Temple!“, yo narrat la con un alt voce pro que yo esset tre excitat.
Seniora Temple regardat fixmen a me: „To significa que tu forlassat li dormitoria durant li nocte sin permission. To es un punctu de punition por te. Yo regretta, Dorlota“, ella dit a me amusat.
Subitmen su regard devenit plu afabil: „Ma yo have anc un bon nová por te, Dorlota. Nu noi have un líber lette. To es tui chance por devenir un ver parte del Sant Columba Internat Scola, Dorlota. Nequí va ignorar te plu si tu habita in li dormitoria“, ella dit a me con un dulci voce.
„Ma quo es con Polina e pri to quo yo ha observat?“, yo questionat tristmen. Polina es mi amica e yo vermen cuida pri ella.
Li instructor levat se e un obscur ombre aparit sur su facie.
„Mentiona ti-ci nómine nequande denov, puella! Ella ha forlassat li scola! Ella es passate! Ella ne es plu un parte de nor scol-familie! Esque tu desira li lette o ne? Si no, noi have un long liste de aplicantes. Un altri puella va obtener it. Tu have quin secundes por decider!“
Yo inclinat li cap rapidmen e respondet: „Yes, yo vole haver li lette e dormir ci por devenir un parte del scol-familie, Seniora Temple.“
Li ombre sur li facie del scol-directoressa desaparit e ella subridet afabilmen, fórsan un poc tro afabilmen e ella dit a me con su max dulci voce: „Tu es un bon puella! Tu have li lette e noi oblivia li punctu de punition. Esque tu consenti, Senioretta Dorlotta?“
Yo glotit e inclinat li cap. Yo es confuset e ne posset plu reflecter. In mi cap esset un grand vacuitá. „Yes, mult mersí Seniora Temple“, yo dit. Yo cortesiat e yo forlassat li buró e plu tard yo comprendet que yo just ha tradit mi amica Polina por un lette in li dormitoria. E ne solmen por alcun, ma exactmen por li lette de mi amica Polina!
Yo nequande plu audit alquó pri Polina. Ella nequande scrit un lettre de Russia. Li altri puellas ne credet me quande yo narrat las to quo yo hat videt in ti obscur e stormosi nocte. Senioretta Anneke, un altri scolera, dit que ella pensa que Polina abandonat li scola pro su amanto Floyd e nu ili es juntmen. Secun li teorie de Anneke, Seniora Temple inventet li raconta con li russ familie por salvar li reputation del catolic internate. Nam un scolera qui fugit li scola con su amanto es un ver mal afere por li scola.
Ma ti-ci ombre ne esset li amanto de Polina e certmen it ne esset li nov familie de ella. Polina esset un orfan e nequí va serchar la. Ella mem ne esset de Irland. Li policie credet li explication de Seniora Temple. Noi anc nequande videt o audit plu alquó pri li amanto de Polina. It semblat que Floyd anc ha desaparit sin un tracie. E yo? Nequí credet me pro que yo es solmen un puella havante deci-du annus.
Chascun vez quande yo audi li vente yo deve pensar pri Polina. E qualmen yo vell posser obliviar la? Yo dormi in li lette de Polina! Ma yo ancor crede que éxter li scola in li obscuritá es alquí o alquó qui atende li scoleras qui have un rendevú. Fórsan yo alquande va saver to. E yo va continuar scrir ti-ci diarium. To es important por ti casu quande yo va har desaparit quam Polina. Per to alquó de me resta e vu posse serchar me in li obscuritá círcum li old abatia de Sant Columba.
Dorlota Burdon, Sant Columba, 28-im de marte 2021.
Li scolas esset cludet pro li pandemie. Yo esset in hem con mi minori sestra Mia qui esset du annus plu yun quam me e ella havet deciquar annus. Nor genitores devet laborar e noi esset sol in hem durant li jorne. To significat que yo quam seniori sestra devet anc cocinar e far li compras. To vermen ne esset facil.
Li instruction del scola solmen evenit per li internet. Noi ambi havet bon computatores e to funcionat bon. Li leciones de Mia sovente comensat plu tost quam li mi. Noi ja hat dejuneat e yo ancor havet témpor til li comense de scola. In ti matine yo volet usar li témpor por duchar, Mia ja havet un lecion un pro to nequí va molestar me in li chambre de balne.
In ti die yo vermen juit li calid aqua sur mi córpor. Yo nequande ducha frigidmen! Yo mem havet nu li témpor por lavar mi capilles. Quande yo hat finit duchar yo invelopat me in un grand rosi manu-toale. Subitmen yo perceptet que yo obliviat mi libre de matematica in li chambre de Mia. Yer yo hat monstrat a ella ti libre. Li problema esset que mi lecion de matematica va comensar in deciquin minutes e yo besonat li libre nu. Yo ancor devet repetir quelc págines del libre ante li comense di mi lecion.
In mi leciones de instruction per internet noi sempre decomutat li cámera del computator. Yo decidet que yo va ear tre pianimen e prudentmen in li chambre de Mia por aportar li libre de matematica. Yo solmen portat sur me li manu-toale, ma yo ne videt un grand problema in it.
Avan li porta del chambre de Mia yo ja audit li voce de su instructor de biologie, senior Molinero. Il esset un nov e yun instructor. Prudentmen yo apertet li porta del chambre e furtivmen vadet in it. Yo vadet tre lentmen pro que yo ne volet trublar mi sestra. Quande yo stat detra Mia yo regardat in li ecran del computator. Yo regardat fixmen a senior Molinero. Il esset vermen bell! On ne posset vider li altri scolanes, pro to yo esset cert que omni cámeras del scolanes e anc de Mia esset decomutat.
Ma subitmen senior Molinero regardat in mi direction ex li ecran. Il subridet e dit: „O noi have un gast. Ples salutar tui sestra de me!“ Mia tornat se e subridet maliciosimen. In ti momente un grand rision comensat quande omni scolanes fat li microfones activ. Li cámeras anc esset activ! Li tot classe de Mia e anc su instructor videt me presc nud avan li computator de Mia! Mi visage devenit rubi quam un tomate e yo saltat ex li area de cámera.
Yo criat a Mia: „Proquo tu have tui cámera activ?“ Mia ridet: „Quo tu fa in mi chambre? Tu es tant comic, Amanda! Noi deve sembre haver li cámera activ in li leciones de senior Molinero. Il es li sol instructor qui insiste pri to.“
Quande senior Molinero continuat su lecion yo decidet livar li chambre de classe. Por esser cert que nequí posset vider me, yo reptat quam un verme sur li planc-suol. To esset vermen tre humilant por me! Mia ridet li tot témpor. Furiosimen yo cludet bruiosimen li porta de su chambre detra me.
Qual catastrofe! Yo hontat me mult. Yo ínmediatmen mettet mi vestimentes. Pro quo yo ne fat it antey! Mi cordie palpitat rapidmen.
Quelc dies plu tard li scola apertet denov. It semblat a me que li tot scola ancor parlat pri ti eveniment. Li púeres del classe de Mia nu sempre ridet quande ili videt me in li scola, quelc mem sifflat o fat stult comentaries. Ma li max grav afere esset nu quande yo vide senior Molinero. Desde ti die il subride omni témpor quande il vide me e yo deveni chascun vez rubi quam un tomate.
Finalmen vacanties! Li scol-annu finit e nu du semanes de sole, mar e plage con mi genitores in Hispania. Ma anc con mi juniori fratre David. Il have 10 annus e dunc esset quar annus plu yun quam me.
Regrettabilmen li favorit ocupation de David esset vexar su seniori sestra. E naturalmen mi genitores expecta que yo prende le con me a omni loc e que yo atente le e que yo sempre lude con il.
Pro to yo devet luder con il football in li ardent sole sur li plage. Durant noi ludet me esset ínatent, pro que yo regardat a un vermen atrativ púer sur li plage. Li púer hat just arivat con su genitores. Ma in ti momente it evenit. David tirat li balle con grand fortie directmen in mi facie. It vermen dolet mult e mi nase sanguat. Yo criat a mi fratre: „Esque tu es folli? Tu ha fat to con intention!“
David solmen grinat e respondet: „To solmen evenit, pro que tu ne atentet. Tu debe sempre gapar al púeres.“ Yo devenit incolerat e curret vers il. Il pensat que to es un amusant lude e ridet. Finalmen mi matre haltat me.
Mi matre dit: „Ples haltar Lena! Il ne ha fat it con intention. Púeres in li etá de David es tant feroci. To es li hormones. Tu deve comprender to, mi léporete!“ Mamá consolat me e auxilat me con li nase e bentost yo sentit me plu bon.
Yo trottat a mi stul por insolar me. Finalmen tranquilitá! David ne esset ta e yo havet témpor por me self. Anc mi genitores nu ne va fortiar me luder con li litt demon pos li eveniment con mi nase. Yo portat mi nov verdi bikini. Por svimmar yo sempre porta un costume de balne, ma ne por insolar me un bikini es plu bon. Yo sentit li calor del sole sur mi pelle. Mi pelle esset ancor tre pallid e yo frictet me con lotion contra li sole por ne reciver tro mult radiation del sole sur mi pelle. Yo surmettet mi oculares de sole, pro que li sole es tant lucid e yo volet leer poc.
Nu yo vermen volet usar li témpor por mi libre estival. Yo lee un tre romantic libre con li titul „Amore del estive“. Li heróe del libre esset Denise qui have 15 annus. Ella es un poc timid – tam quam yo. Denise es anc modest e plesent. Ella inamorat se in li tre sportiv Stepan qui es li max bon footballero del scola. Li roman esset tant romantic e interessant. Esque Denise vermen posse ganiar li cordie de Stepan? Yo posset totalmen identificar me con Denise pro que yo secretmen esset inamorat in un púer in mi scola, qui anc es un tre bon sportist. Ma comprensibil Marco ancor ne savet to, pro que yo anc esset timid.
Per leer in li sole yo devenit un poc fatigat. Lentmen mi ocules cludet se e yo revet. In mi reve yo esset juntmen con Marco. Il subridet a me e inbrassat me. Yo regardat in su blu ocules e esset tant felici. Yo mettet mi cap a su epol. Su bocca aproximat se vers mi bocca. Yo apertet mi bocca expectante su besa. Ma subitmen un grand unde venit ex necú. Strax yo avigilat me e devet constatar que yo esset totmen humid. Li frigid aqua gutteat de mi capilles. Yo criat e strax comprendet li cause de ti eveniment.
David stat avan me e ridet sonorimen. Il hat plenat su micri sittel de plastica e versat li aqua in mi visage. Nu omnicos esset humid, anc mi libre! Il dit ridiente: „Yo volet solmen impedir que tu recive un colpe de sole mi amat sestra. Yo ha salvat te!“
Nu yo totalmen perdit mi patientie. Yo comensat criar vermen sonorimen: „To es vermen suficent tu demonette! Yo va mortar te!“ David solmen ridet e curret vers mi mamá. Mamá venit vers me e questionat stultmen: „O Lena, quo ha evenit ci?“
Yo criat rabiatmen: „TO ESSET LI MICRI DEMON, QUI PRETENDE ESSER MI FRATRE!“
Ma mamá subridet: „O mi povri leporette, ma talmen es li púeres. To save li hormones … „
Yo ne posset audir ti stult excuses por ti demon. Sin un parol yo livat li plage e eat vers mi chambre in li hotel. Yo eat in li chambre balneari. Ta yo plorat por circa un hor. Vacanties con mi fratre es vermen li inferne. Necós sur li munde posse esser plu mal quam il.
Yo sentit me quam in li paradise. Mi nov amanto esset in hem con me. Noi esset sol in mi chambre e yo jacet in su brasses sur li lette. Bastian esset tant tendri. Nor labies serchat e trovat se, noi besat nos longmen e intensivmen. In li funde yo ascoltat romantic musica. Yo ha fat li musica mem un poc plu sonorimen, pro que anc mi genitores e mi juniori fratre David esset in hem. Self-comprensibilmen yo ha cludet per clave li porta de mi chambre. Dunc yo pensat que nequí posse turbar me e Bastian.
Noi esset solmen desde tre brev témpor un pare. Bastian lude in li football-equip de nor scola. Il hat ignorat me longmen e yo esset tro timid por monstrar a il qualmen yo sentit vers il. Ma ante tri mensus nor classe hat fat un excursion a Roma por un semane e nu noi es un pare! Il es mi unesim „ver“ amico. E nu yo esset in su brasses in mi chambre! It semblat me que mi reves ha devenit ver.
Mi genitores ha bon acceptat que yo have nu un amanto. Yo have nu quasi un oficial permission por haver un amanto. Li unic problema es mi juniori fratre David. Il have 10 annus e su grand dadá es mocar me. Desde il savet pri mi relation con Bastian, il fat stult remarcas pri noi. To es vermen maliciosi de il! Yo nequande esset tant felici in mi tot vive quam nu e il prova ruinar it!
Li manus de Bastian explorat mi ardent córpor. Noi caressat nos unaltru e yo sentit vermen un grand calore in me. Pro to yo deprendet mi t-camise. Bastian covrit mi ventre con su callid besas. Yo cludet mi ocules por juir su tendri tuchas. To titillat e excitat me. Mi cordie palpitat plu rapidmen e plu sonorimen. Esque to esset vermen mi cordie o un martelle? Yo inplongeat totalmen in li romantic musica e oblivat témpore e spacie.
Subitmen Bastian dit a me. „Esque tu ne audi li frappas ye li porta, Lena?“ Yo apertet mi ocules e regardat Bastian. Yo respondet ridiente: „Ne time Bastian! Yo ha cludet li porta per clave.“ Yo subridet e volet denov besar mi caro, ma in ti-momente yo audit un clave e li porta esset apertet. Ante que yo posset reacter mi juniori fratre David intrat li chambre e regardat fixmen a me. Il subridet pro que il videt me sin t-camise. Yo criat sonorimen quam un litt puella e provat covrir me strax per li litt-covritura. Adminim yo portat un sinushalter, ma li situation esset anc talmen suficent embarassant por me!
Yo criat furiosimen a mi stult fratre: „Quo tu vole e qualmen to posse aperter li porta?“ David explodet pro ridida e dit: „Yo volet solmen informar te e Bastian que li diné es pret. E se vu …“ It sequet un nov salve de rision. Finalmen il continuat: „… es pret, vu posse anc manjar con noi.“
Mi cap esset rubi quam un tomate e yo criat desperatmen: „O mult mersí! E quo es con li porta? Qualmen to posset aperter it?“
David subridet arogantmen a me e dit: „Quo tu vole, mi car sestra? Yo ha frappat vermen longmen, ma li terribil musica esset tre sonori e vu ambi esset tro ocupat.“ Il regardat me astutmen e dit: „Pro to yo ha prendet li duesim clave de mamá por tui chambre, mi car sestra.“
Yo respondet ironicmen: „Mult mersí, David. Sin te yo vell certmen morir de fame. Noi va venir bentost.“
David regardat a me seriosimen „O ancor un cose car sestra.“
Mi regardat incolerat a il: „E quel cose?“
Il respondet con un diabolic foy in li ocules: „It es vermen frigid. Yo recomenda a te metter denov tui t-camise. Yo pensa que anc papá e mamá vell preferer si tu manja con t-camise.“
Il es vermen un demon. Yo tre incolerat pro ti stult comenta. Yo prendet un de mi scol-libres e jettat it vers David. Ma il reactet rapidmen e fugit. Li libre ne atinget le, ma li porta, quel il hat cludet. Yo audit qualmen il descendet hastosimen li scaliere. Mi chambre es in li duesim etage de nor dom.
E Bastian? Il nu devet pensar que yo es un total idiota. Bastian sequet tacent nor conservation e subridet. It semblat a me que li tot situation esset tre amusant por il. Il solmen dit: „Tu es vermen dulci quande tu es incolerat.“ Yo ridet e besat le.
Durant li tot diné Bastian mocat me per su stult regardes. Ma bentost mi patre, Bastian e David comensat discusser eternimen pri football. To esset tre enoyant por me. Ma it esset plu bon que ili discusset pri football quam pri li embarassant eveniment in mi chambre. Fórsan yo joyat me tro tost, nam li véspere ancor esset long.
Pos li diné mi mamá petit me auxiliar in li cocina. Li munde es vermen ínjust. Solmen pro que yo es un puella yo deve sempre auxiliar in li cocina e mi fratre posset seder in li salon e continuat discusser pri football con mi amanto e mi patre. In quelc manieres omni mannes es vermen li sam! It es self-comprensibil por ili que noi quam féminas servir les e labora in li cocina. Anc mi car Basti es talmen!
Li véspere comensat tant bell e nu? Yo stat in li cocina e lavat li vases con mi matre durant mi amanto babillat pri sport con mi patre e mi fratre, qui es vermen un litt demon. David es solmen sur li munde por vexar me. Li vive ne es just, precipue si tu es un puella.
