La nova retejo de UEA nun estas testata, kaj laŭplane iĝos alirebla por la ĝenerala publiko en septembro. La ĉefaj partoj de la administra sistemo Akso tiam funkcios, rakontas la ĝenerala sekretario de TEJO, Rogier Huurman. Tamen mankas mono por kompletigi ĉion deziratan, ĉar TEJO ĉi-jare ne ricevis administran subvencion de EU.

En januaro Libera Folio povis raporti, ke la reteja renovigo de UEA estas parte financata per administra subvencio kiun TEJO ricevas de EU. Ĉi-jare TEJO tamen ne ricevis la buĝetitan administran subvencion, kio signifas ke mankas mono por realigi ĉiujn partojn de la renovigita administra sistemo (Akso.org, Administra Komuna Sistemo Organiza), sur kiu baziĝas la retejo.

Laŭ kontrakto subskribita de UEA kaj TEJO en marto 2019, la preta sistemo devis esti liverita en novembro 2020. Post kiam pasis la limdato kaj elĉerpiĝis la mono pagita de UEA, TEJO financis la laboron el propraj rimedoj, rakontas Rogier Huurman, la ĝenerala sekretario de TEJO:

– Nun TEJO mem financas la salajron de Mia [Nordentoft] kaj aliajn kostojn. Ni parolis kun UEA por ke ili subtenu ĝis la lanĉo de AKSO, do de la retejo. Sed estas multaj aldonaj funkcioj, ekzemple kongressistemo, aŭtomatigoj, cirkuleroj, uea-kontoj, kiuj ne estos en tiu momento. Kompare al la ĝisnuna laboro estus malpli da laboro krei ilin, sed momente ilia realigo ne certas.

Jam estis parte kreita sistemo por kongresa administrado, kiam montriĝis, ke UEA ne plu bezonos ĝin, ĉar la tasko estis transdonita al la organizaĵo E@I en Slovakio. Nova sistemo por administrado de la libroservo same ne estas bezonata, ĉar ankaŭ la libroservon oni transdonos al la sama organizaĵo.

Kvankam ne ĉio planita povas esti realigita nun, la nova sistemo tamen utilos por faciligi la administradon de UEA. Ekzemple pagoj nun funkcios aŭtomate, kaj ne plu necesos mana traktado de kreditkartaj pagoj aŭ bankaj ĝiroj. Krome la membroj povos mem administri siajn personajn datumojn, diras Rogier Huurman.

Eĉ se UEA jam ne bezonos la novan kongresan administran sistemon, laŭ li estus bone finfari ĝin.

– TEJO ŝatus havi ĝin por IJK, Retoso, kaj por proponi al landaj sekcioj.

La nova retejo, administra sistemo kaj membrodatumbazo, kiuj nun estas testataj, servos kiel bazo por tute novaj retejoj de UEA kaj TEJO, sed parton el la funkcioj povos laŭ interkonsento diversmaniere uzi ankaŭ landaj aŭ fakaj organizaĵoj.

– Enhavo en Akso, do de UEA, estos facile montrebla en ekstera retpaĝo. Se iu faka sekcio volus krei propran retpaĝon, tiu povus el Akso preni nur la datumojn pri siaj membroj, agordinte taŭgajn permesojn. Aŭ eble ni starigos propran retejon por IJK, por ke ties teamo povu rekte redakti ĉiujn paĝojn sen povi redakti aliajn paĝojn, diras Rogier Huurman.

Jam antaŭ unu jaro okazis la unua testado de la ankoraŭ nepreta sistemo, tiel nomata alfa-testado, dum kiu estis malkovritaj diversaj riparendaj cimoj. Ekde la 28-a de junio ĉi-jara okazas la testado de la principe preta sistemo, beta-testado.

Pri la testado daŭre okupiĝos nur limigita grupo de laborantoj de TEJO kaj UEA, sed la funkciado de la sistemo estos prezentata al la ekstera publiko dum la ĉi-jaraj UK kaj IJK. La plena enhavo de la nuna retejo de UEA estos transmetita en la novan sistemon nur tuj antaŭ la publika lanĉo, kiu laŭ la nuna plano okazos en septembro.

La renovigo de la retejo estis deklarita prioritata tasko de UEA dum la Universala Kongreso en Rejkjaviko en 2013. Tiam la nova estraro petis kaj ricevis de la komitato la rajton uzi 100 000 eŭrojn por tiu celo. Laŭ Aleks Kadar, la ĝenerala sekretario de UEA, la suma kosto de la reteja renovigo ne superos tiun sumon. Tiam tamen evidente ne estas kalkulata la administra subvencio de EU al TEJO, kiu parte financis la laboron.

Pli pri la temo:

• EU kunfinancas la novan retejon de UEA (2022-01-07)
• UEA jam pagis 70 000 eŭrojn por nova retejo (2020-08-07)
• UEA ekhavos novan retejon en 2018 (2017-03-10)
• Komitato akceptis elspezon de 100.000 eŭroj por retejo (2013-07-30)
• La retejo de UEA renoviĝas malrapide kaj sen plano (2012-07-15)

Multaj esperantistoj aktivis por veki atenton pri Esperanto en la konferenco de EU pri la estonteco de Eŭropo. En la reta diskuto pluraj proponoj kun rilato al Esperanto ricevis fortan subtenon, evidente unuavice de la esperantistoj mem, kaj kelkaj atingis pintajn poziciojn. Tamen Esperanto neniel videblas en la rekomendoj. En sia vidpunkta artikolo Lu Wunsch-Rolshoven pripensas, kial.

La Konferenco pri la estonteco de EU prezentis sian finan raporton. Esperanto ne estas menciita en la rekomendoj.

En propono 48 pri kulturo kaj interŝanĝo oni sugestas “antaŭenigi plurlingvecon kiel ponton al aliaj kulturoj ekde frua aĝo”. Oni konsideru la starigon de institucio por antaŭenigi la lingvan diversecon je eŭropa nivelo. La membroŝtatoj estas kuraĝigitaj antaŭenigi la lernadon de la lingvoj de tuj najbaraj EU-membroŝtatoj en landlimaj regionoj kaj la atingon de atestebla nivelo en la angla.

Tio devus faciligi al eŭropaj civitanoj komuniki kun pli grandaj grupoj de siaj kuncivitanoj kaj plifortigi la eŭropan kunecon. Ĝenerale ne estas vere surprizaj rekomendoj; de EU oni jam aŭdis pri plurlingveco, najbaraj lingvoj kaj la angla.

Esperanto estas menciita nur en unu aldonaĵo, en la raporto de la Itala Civita Forumo pri la temo; tamen la komento tie, ke la Esperanta revo ne plenumiĝis (en la angla: “kolapsis”) ne estas aparte kuraĝiga.

Ĉiukaze por Esperanto-parolantoj kelkaj revoj ja realiĝis: Oni povas lerni Esperanton multe pli rapide ol aliajn lingvojn (en proksimume kvarono de la tempo) kaj oni ne devas okupiĝi pri neregulaĵoj. Tiel oni havas realisman ŝancon, jam antaŭ la fino de sia vivo povi pli-malpli komplete kompreni esperantajn tekstojn (dum tre longtempe oni renkontas ankoraŭ nekonatajn vortojn en la angla kaj aliaj fremdaj lingvoj).

Ankaŭ la ŝanco mem verki ĝustajn Esperantajn tekstojn estas signife pli bona ol en aliaj fremdaj lingvoj. Oni trovas originalan Esperantan literaturon agrable internacian kaj ĝi ne estas je pli ol 90% verkita de denaskaj parolantoj kiel okazas ĉe la angla kaj aliaj naciaj kaj etnaj lingvoj; tiamaniere oni eskapas iomete de la kultura imperiismo, kiu akompanas la disvastiĝon de la angla kiel internacia lingvo.

Oni povas trovi Esperanto-parolantojn en pli ol 120 landoj tutmonde kaj ĝui Esperantajn librojn, revuojn, kantojn kaj internaciajn eventojn. Por verŝajne kelkaj centoj da homoj, Esperanto nun fariĝis la ĉefa lingvo, kiun ili uzas pli ol siajn aliajn lingvojn.

Kompreneble ne estas vere mirinde, ke Esperanto ne eniris la finajn rekomendojn, malgraŭ la multaj sugestoj en la koncerna interreta platformo, el kiuj kelkaj ideoj estas inter la plej subtenataj en sia fako aŭ eĉ entute. Ja signifa parto de la loĝantaro kaj ankaŭ de la Eŭropo-aktivuloj lasis sin trompi pri la temo de Esperanto.

Ekzemple reprezentanto de la EU-Komisiono ŝajne vere kredas, ke Esperanto ne havas kulturon – eraro, kiun li dividas kun multaj el siaj kolegoj, kiel oni scias el privataj konversacioj. Almenaŭ ĝis antaŭ kelkaj jaroj la franca Ministerio pri Edukado erare supozis, ke Esperanto ne estas gepatra lingvo. Entute cirkulas ĉirkaŭ dudeko da falsaj priesperantaj onidiroj, kaj la baza regulo estas, ke kiam iu diras ion negativan pri Esperanto, ĝi kutime baziĝas je misinformado.

Foje tiu granda kvanto da eraro – kaj supozeble la supozo ke onia gepatra lingvo aŭ preferata fremda lingvo estas minacata de Esperanto – eĉ ŝajnas rezultigi rektan malamon. En Facebook estas grupo “Esperanto Haters” kaj ne tre malproksime de tiaĵo troviĝas la anglisto Anatol Stefanowitsch, kiu iam skribis en blogo pri “la ĝena Esperanto, kiun oni ne sukcesas mortigi” kaj kiu havas “nur malfortaĉan milionon da parolantoj tutmonde”.

La kredo je la angla esence klarigeblas per tio, ke la koncernuloj ne havas sufiĉan scion pri Esperanto kaj same ne pri la problemoj rilate la anglan. Post multa penado, la angla sendube povas esti kontentige uzata. Tamen, la lernlaboro por la nordokcidento de EU estas signife pli malalta ol por la sudo kaj oriento, kie la landaj lingvoj estas konsiderinde pli for de la angla.

Do ne estas mirinde, ke nederlandanoj, svedoj kaj danoj parolas la anglan je ĉirkaŭ 85-90%, dum en naŭ EU-landoj nur 20-35% de la loĝantaro estas sufiĉe kapablaj pri la angla: Portugalio, Hispanio, Italio, Pollando, Ĉeĥio, Slovakio, Hungario, Rumanio kaj Bulgario. Kun tia elira situacio restas sufiĉe malklare, kiel eŭropa publiko povas komuniki sencohave kaj demokratie unu kun la alia en la angla.

Same, oni ne havu iluziojn pri ŝanĝeblecoj: En Bruselo la nombro de la anglaparolantoj variis inter 2001 kaj 2018 laŭ kvar individuaj enketoj en la intervalo de 30 ĝis 35 %, sen tendenco.

Rekomendoj ne pliboniĝas nur pro tio, ke oni havis ilin jam pasintece, kiam ili ankaŭ ne funkciis.

Lu Wunsch-Rolshoven

Pli pri la temo:

• Tiu lingvopolitika iniciato sendube fiaskos…
• Ĉu la EU-burokrataro batalas kontraŭ Esperanto?
• EU-propono pri Esperanto nun sur la dua loko

TEJO diskonigis, ke post monato aperos Esperanto-kurso ĉe Duolingo por parolantoj de la ĉina. Tamen ŝajnas ke la kurso por ĉinlingvanoj ne aperos, ĉar Duolingo ne plu permesas volontulan laboron. Tio supozeble signifas, ke Esperanto ĝenerale perdos siajn poziciojn ĉe Duolingo.

La 8-an de junio, TEJO faris grandan anoncon per siaj kontoj en Facebook, Twitter kaj Instagram: “Belega novaĵo! Duolingo anoncis ke ekde la 5-a de julio eblos lerni Esperanton el la ĉina!” La anonco enhavis ligilon al la retejo de Duolingo, kie estas anonco (en la ĉina) pri la kurso. Kompreneble la afiŝoj estis popularaj, kaj multaj esperantistoj esprimis sian ĝojon pri la novaĵo. Sed ĉu ĝi veras?

Baldaŭ aperis duboj. Kutime, novaj kursoj eniras la tiel nomatan “kovilon” ĝis ili estas pretaj por publikigo, sed la ĉina kurso ne estas videbla tie. Neniu oficiala konto de Duolingo anoncis la kurson kaj la paĝo ne nomas la teamon de laborantoj.

La fama jutubisto Richard “Evildea” Delamore respondis al la anonco kaj diris: “Laŭmemore, tiu informo aŭtomate ĝisdatiĝas ĉiumonate, sed ĉiuj kurskreantoj estis forbaritaj antaŭlonge.”

Libera Folio kontaktis Ruth Kevess-Cohen, kontribuanton al la Duolingo-kurso por angleparolantoj, kiu diris ke la kurso ne aperos.

– Tiu kurso ne estos eldonita de Duolingo, bedaŭrinde. Neniu plu prilaboras ĝin… Ŝajnas, ke la firmao ne konsideras tiun kurson sufiĉe grava por pagi homojn trakti ĝin. Duolingo ne plu permesas volontulan laboron.

Ĉar volontula laboro estas ĉesigita, tio kredeble signifos ankaŭ, ke oni ne plu ĝisdatigos la kursojn pri Esperanto, kaj ke novaj kursoj pri Esperanto ne plu aperos.

Libera Folio kontaktis ankaŭ Qi Zhou (kiu uzas la esperantan nomon Ĉigo Esperisto), la ĉef-laboranton de la ĉina kurso. Li informis nin ke la kurso ne aperos post unu monato, ĉar Duolingo ne plu subtenas ĝin.

– Ege bedaŭrinde, ke la kurso ne estas preta. Mi faris pli ol tri mil frazojn kaj mia amiko, la alia kunlaboranto, faris pli ol unu mil frazojn, kaj kelkaj aliaj kunlaborantoj faris kelkcent frazojn. En la lasta jaro, Duolingo diris ke ili ne volas laborigi volontulojn senpage, do ili pagis iom da mono al ni, kaj la kurso ĉesis.

– En la komenco de ĉi jaro, ni kunlaborantoj demandis Duolingon, kiam la laboro povos rekomenciĝi, sed Duolingo respondis ke ĝi ne povas rekomenciĝi en mallonga tempo. Mi pensas ke la daŭro eble estos unu jaro. Ni urĝe bezonas fortegan subtenon el UEA, TEJO, Libera Folio, kaj aliaj Esperantaj organizoj por demandi aŭ peti Duolingon igi la laboron pri la kurso rekomenciĝi laŭeble plej frue!

Qi Zhou klarigis ke unu kialo por la manko de subteno estas la sinteno de la ĉina ŝtato, kiu malinstigas studentajn kursojn ekster lernejoj. Kadre de tio, Duolingo malaperis de la AppStore en Ĉinio antaŭ unu jaro.

Je la 11-a de junio, TEJO redaktis la anoncon ĉe sia fejsbuka paĝo. Ĝi nun tekstas:

– Ĝisdatigo: Onidire la Esperanto-kurso el la ĉina estis nuligita. Tamen ĝi daŭre estas anoncita ĉe la oficiala retejo de Duolingo. Ĉu la kurso estos aŭ ne?

Robert Nielsen

Duncan Charters restos prezidanto de UEA, laŭ propono de la elekta komisiono. Kiel novaj estraranoj estas proponataj Aurora Bute kaj François Lo Jacomo.

La fina raporto de la elekta komisiono de UEA por la mandatperiodo 2022-2025 estis afiŝita en la retejo de la asocio vendrede la 10-an de junio. Laŭ la propono de la komisiono, Duncan Charters restu prezidanto de la asocio dum plia trijara periodo.

Kiel unua vicprezidanto laŭ la propono de la elekta komisiono restos Fernando Maia.

Kiel nova dua vicprezidanto aperas Amri Wandel, kiu en la nuna estraro estas respondeca pri scienca kaj faka agado, Mez-Oriento kaj norda Afriko. Kiel tute novaj estraranoj estas proponataj Aurora Bute kaj François Lo Jacomo.

Aparte rimarkindas, ke François Lo Jacomo akre kritikis la decidon vendi la domon en Nieuwe Binnenweg 176.

La estraron forlasos Huang Yinbao (Trezoro) kaj Orlando Raola. Huang Yinbao en la nuna estraro estas vicprezidanto kaj respondecas pri financoj kaj rilatoj kun Unesko, dum Orlando Raola respondecas pri kulturo, kongresoj, biblioteko, eldonado.

La eldona agado de UEA dum la nuna mandatperiodo estis nerimarkebla, dum la respondeco pri kongresoj kaj biblioteko estis fordonita, do eble ne plu estas bezonata aparta estrarano por tiuj taskoj.

Por la komisiono de financo la elekta komisiono proponas Pascal Dubourg Glatigny, Gary Evans, Piotr Karcz kaj Francesco Maurelli.

Kiel nova komitatano C estas proponata interalie Gbeglo Koffi, iama estrarano de UEA kiu dum pluraj jaroj troviĝis en akra konflikto kun UEA kaj ankaŭ kun la landa asocio de UEA en Togolando. Li ankaŭ fondis organizaĵon konkurencan kun la afrika agado de UEA.

La nova estraro de UEA estos elektita dum la Universala Kongreso en Montrealo en aŭgusto.

La domo en kiu ekde 1962 troviĝas la Centra Oficejo de Universala Esperanto-Asocio nun estas vendata. La domo estas proponata al aĉetantoj en la retejo de nederlanda maklerista firmao por la prezo de 1,8 milionoj da eŭroj. La merkata valoro de la domo laŭ pli frua takso estas ĉirkaŭ unu miliono da euroj. 

Nun eblas aĉeti la domon de UEA en Nieuwe Binnenweg 176. La domo estas anoncata por vendo ĉe la maklerista firmao Ooms kaj en la vaste konata retejo Funda. La sorto de la domo estas diskutata ekde pluraj jaroj, kaj en februaro la komitato decidis, ke ĝi estu vendita.

Jam en 2019 la tiama prezidanto de UEA, Mark Fettes, proponis fordonaci la bibliotekon de UEA, fermi la libroservon, luigi la domon en Roterdamo kaj movi la reduktitan oficejon al malpli kosta lando. La komitato tiam decidis ne tuj buĉi la oficejon.

En financa raporto publikigita en 2020, oni taksis, ke eblus vendi la oficejon por 500 000 eŭroj. Baldaŭ poste la komitato de UEA aprobis planon, laŭ kiu almenaŭ parto de la Centra Oficejo estu luigita. Pli multaj oficistoj laboru ekster Nederlando, kaj ankaŭ la libroservo laŭ la plano estu movita al alia lando.

En aŭgusto 2021 Libera Folio povis raporti, ke la estraro de UEA volas fermi kaj vendi la sidejon de la asocio en Nieuwe Binnenweg. En Roterdamo restu nur la administra kaj financa fakoj, kiuj funkciu en eksa frizejo en la Volontula domo. La propono estis prezentita en 14-paĝa sekreta dokumento, sendita al la komitatanoj de UEA nur kelkajn horojn antaŭ la kunsido de la komitato.

La komitato de UEA tiam senproteste ricevis la planon de la estraro, laŭ kiu la Centra Oficejo estos malplenigita kaj vendita. La biblioteko Hector Hodler laŭ la plano estos dividita inter Aŭstria Nacia Biblioteko kaj deponejo en Slovakio, dum gravaj funkcioj de la asocio estos transdonitaj al la organizaĵo E@I same en Slovakio.

La plano pri la libroservo kaj kongresa administrado estis aprobitaj de la komitato en septembro 2021. En oktobro la komitato decidis, ke la arkivo de UEA estu transdonita al la Aŭstria nacia biblioteko en Vieno.

En novembro 2021 la ĝenerala direktoro de UEA, Martin Schäffer, en raporto farita laŭ peto de la komitato konkludis, ke el financa vidpunkto estas plej oportune vendi la domon ĉe Nieuwe Binnenweg 176. En februaro 2022 la komitato de UEA sekvis la rekomendon de Martin Schäffer kaj decidis, ke la domo estu vendita.

Laŭ la raporto de Schäffer la merkata valoro de la domo estas proksimume unu miliono da eŭroj. UEA ricevis unu oferton de nenomita aĉetanto, kiu pretus pagi 1,075 milionojn da eŭroj por la domo. Evidente la makleristo nun anoncas pli altan prezon por sondi la merkaton.

En la domo en Nieuwe Binnenweg plu funkcias la libroservo de UEA, kiun laŭplane transprenos la organizaĵo E@I en Slovakio. Ionel Oneţ, kiu prizorgas la libroservon, ŝajne laboros ankoraŭ kelkajn monatojn antaŭ ol emeritiĝi.

La multjara konstanta kongresa sekretario de UEA, Clay Magalhães, perdis sian postenon, kiam la kongresa administrado de la asocio estis transdonita al la organizaĵo E@I en Slovakio. Li ŝajne nun laboras siajn lastajn semajnojn ĉe UEA.

Parto de la biblioteko de UEA estos transprenita de la Aŭstria nacia biblioteko. La verkoj, kiujn tiu biblioteko ne deziras transpreni (ĉefe duoblaĵoj) ŝajne estos lokitaj en deponejo en Slovakio.

Pli pri la temo:

• UEA decidis vendi la domon de la CO (2022-02-13)
• Ĝenerala direktoro rekomendas vendi la domon (2021-11-17)
• La estraro volas vendi la Centran Oficejon (2021-08-14)
• UEA planas ludoni almenaŭ parton de la CO (2020-09-07)
• Financaj rekomendoj perturbis komitatanojn (2020-08-16)

Priskribo de la domo en la retejo de la makleristo

Nederlandlingva originalo ĉi tie.

Ĝenerale

Vendebla estas kompleta konstruaĵo sur privata tereno de 372 m² kun totala areo de proksimume 520 m² disigitaj sur 4 etaĝoj.

La komplekso estas uzata de Esperanto-Asocio de preskaŭ 70 jaroj, parte kiel librovendejo, parte kiel biblioteko, kiel stokejo kaj oficeja spaco.

La konstruaĵo bone taŭgas al alternativa uzo, kiel kombinaĵo de oficeja spaco en la kelo / unua etaĝo kun loĝado supre, aŭ eĉ nura loĝado.

Transformaj ebloj de oficejo al loĝado

Por la celo de ĉi tiu venda proceduro, ni estis en kontakto kun la Municipo de Roterdamo, kiu ne volas ŝanĝi la uzant-funkcion. Ni atentigas al kandidatoj, ke komuniko telefone farita de la municipo ne havas juran forton. Ĉiu peto por ŝanĝo de uzo kaj ĝisfunda renovigo estas kondiĉita de kutimaj proceduroj kiel ampleksa peto por media permeso aŭ oficiala prepara konsulto.

Loko

La posedaĵo situas en la centro de Roterdamo proksime de la kruciĝo kun ‘s-Gravendijkwal. La strato Nieuwe Binnenweg elstaras precipe kiel vigla strato kun varia gamo da butikoj kaj restoracioj. En la tuja najbaraĵo estas multaj manĝejoj kiel Stalles, Ro-town kaj Het Westerpaviljoen.

Alirebleco

La alirebleco per publika transporto estas bonega. Estas tramhaltejo praktike antaŭ la pordo kaj ankaŭ la metrostacio Eendrachtsplein kaj Roterdama Centra Stacio estas je piedirdistanco.
Kaj la aŭtovojoj A13, A15, A16 kaj A20 povas esti atingitaj rapide per ‘s-Gravendijkwal, Maastunnel aŭ per Maasboulevard.

Katastra nomo

Municipo de Delfshaven, sekcio E, numero 1075, areo 372 m².

Aranĝo

La objekto konsistas el entute ĉirkaŭ 520 m² kaj nuntempe estas dividita jene:

• Proks. 247 m² da komerca spaco situanta en la kelo, nuntempe uzata kiel librejo, biblioteko kaj stokejo.
• Proks. 97 m² da komerca spaco situanta sur la unua etaĝo, nuntempe uzata kiel oficeja spaco.
• Proks. 93 m² da komerca spaco situanta sur la 1-a etaĝo, nuntempe uzata kiel oficeja spaco.
• Proks. 83 m² da komerca spaco situanta sur la 2-a etaĝo, nuntempe limigita en uzo kiel loĝejo.

Aldone ĝardeno de ĉirkaŭ 100 m².

La elekta komisiono de TEJO remalfermis kandidatiĝon por la estraro, ĉar nur unu el ok kandidatoj estis virino. La nova limdato estas la 12-a de junio, kaj la elekto okazos dum la sekva monato. Nova estraro de TEJO nuntempe estas elektata ĉiujare.

En 2020, kvin el la naŭ TEJO-estraranoj elektitaj estis virinoj, inkluzive la prezidanton, ĝeneralan sekretarion kaj kasiston. En 2021, nur du el naŭ estraranoj estis inoj, kaj en 2022 povus okazi ke neniu virino estos elektita. Laŭ Vikipedio, lastfoje oni elektis estraron kun malpli ol du virinoj en 1999. Tiam neniu virino estis elektita.

El la ok kandidatoj por la nova estraro nur unu estas virino. Pro tio la elekta komisiono remalfermas kandidatiĝon kaj invitas pli da virinoj kandidatiĝi. Laŭ preciza formulo en la alvoko, oni invitas tiujn, “kiuj identigas sin ne-vire”, por klare bonvenigi ankaŭ transgenrulojn.

Antaŭ unu monato, la komitato de TEJO voĉdonis por la dua fojo kontraŭ propono por krei kvotojn laŭ genro kaj geografio. Do ne ekzistas formala regulo, laŭ kiu la estraro devas esti diversa. Tamen la reglamento por la elekta komisiono postulas, ke “la Komisiono serĉu la kandidatojn strebante kunmeti teamon el diversa aĝo, genro kaj loĝloko.”

Membro de la Elekta Komisiono, Ana Ribeiro, klarigis al Libera Folio kial genra ekvilibro en la estraro de TEJO estas grava.

– Unue ĉiuj havas propran vivsperton kaj povas porti malsimilajn vidpunktojn al la laboro, diverseco (ne nur genra) estas grava por ke pli da vidpunktoj povu esti reprezentataj en la sama diskuto.

– Due, ĉar virinoj estas historie subpremataj de viroj kaj en multaj kulturoj instruataj ĉiam esti “sub” la viroj, estas ofte malfacile por virinoj esti aŭskultataj aŭ eĉ paroli en ĉambro kie estas nur viroj, do ekvilibro kreus pli agrablan etoson kie ĉiuj sentus sin pli bonvenaj por paroli kaj esti aŭskultitaj.

– Trie, ni volas ke ĉiuj vidu ke TEJO estas loko por ili, mi kredas ke kiam estas iu simila al mi en grava pozicio (kiel en TEJO-Estraro, ekzemple) mi povas vidi ke ankaŭ por mi eblas tiu pozicio, do tial gravas ke homoj el diversaj fonoj estu en TEJO-Estraro: por ke aktivuloj povu identigi sin kun tiu kiu plej similas al ili mem.

Malgraŭ la manko de genra diverseco, la komisiono raportas ke estas sukcesa geografia diverseco kaj almenaŭ po unu kandidato venas el Afriko, Azio, Eŭropo, kaj Sud-Ameriko. Ankaŭ estas almenaŭ unu kandidato por ĉiu ofico.

La elekto okazos interrete je la 23-a de julio dum eksterordinara kunveno de la komitato. La Elekta Komisiono petas ke kandidatoj sendu mesaĝon al elekta.komisiono@tejo.org ĝis la 12-a de junio kun vivresumo kaj motiva letero.

Robert Nielsen