Monthly Archives: June 2021

Ĉifromono rapidigas parolrekonon en Esperanto

Ĉiam pli ofte homoj parolas ne per siaj poŝtelefonoj, sed al la telefonoj. En Esperanto tio ankoraŭ ne eblas, ĉar mankas parolrekonaj programoj. Sed nun la evoluigo okazas multe pli rapide, ĉar donacita ĉifromono logas pliajn volontulojn, kiuj voĉlegas frazojn en Esperanto.

Jam en 2018 la usona entrepreno Lionbridge petis helpon de Universala Esperanto-Asocio por trovi helpantojn kiuj povas voĉlegi frazojn en Esperanto. Tiam oni supozis, ke la mendinto povas esti Google, kiu volas plibonigi sian voĉrekonan sistemon kaj eble aldoni Esperanton inter la uzeblaj lingvoj.

Ĝis nun nenio plia aŭdiĝis de tiu projekto, sed samtempe estis lanĉita alia kolektado de Esperantaj voĉoj, por la datumaro de la nekomerca komputa fondaĵo Mozilla kadre de la projekto Common Voice (Komuna Voĉo – KV).

La unua datumaro de KV kun pli ol unu gigabajto de registritaj voĉoj en Esperanto estis publikigita en januaro 2020, kun entute 41 horoj da registraĵoj, el kiuj 35 horoj jam estis kontrolitaj kaj aprobitaj de la kunlaborantoj de la projekto.

Tio tamen estas tro malmulte por ajnaj praktikaj uzoj, kaj la volontula kolektado progresis malrapide. Tamen ekde januaro 2021 la afero akceliĝis, kiam esperantistaj uzantoj de la ĉifromono Miriado decidis stimuli la projekton per transpagoj al voĉlegantoj.


Stefan Grotz.

Stefan Grotz, unu el la ĉefaj kontribuantoj de la Esperanta sekcio, ĝojas pro la aliĝo de ĉifromona grupo:

– La tuta projekto ege ŝanĝiĝis kiam la nova grupo komencis subteni la projekton per Miriado. Ni kolektis 100 horojn en la unuaj du jaroj, kaj en la tempo inter januaro kaj nun ni atingis 500 aldonajn horojn nur dank’ al la novaj subtenantoj.

Multaj el la novaj voĉlegantoj, logataj de ĉifromono, venas el Venezuelo kaj Burundo, kaj ne ĉiuj estas ege spertaj esperantistoj. Tio laŭ Stefan Grotz tamen ne estas grava problemo.

– Nu, la kvalito de la kontribuoj iomete malaltiĝis, sed ĉiu kontribuo estas kontrolita de minimume du aliaj personoj, do la rezulto verŝajne restas bona. Ankaŭ laŭ mia scio la teamo nun havas pli striktan sistemon por elekti voĉojn kiuj ricevas la ĉifrovaluton. Parenteze: Havi pli da afrikaj kaj sudamerikaj akĉentoj en la datumaro certe estas bona kaj grava afero.

Ja daŭre mankas virinaj voĉoj, sed tio momente ne bezonas esti problemo, laŭ Stefan Grotz:

– Ni unue volas krei sistemon kiu funkcias iel ajn, kaj poste oni povas analizi, kio en la sistemo ne bone funkcias. Sed pli da diverseco ĉiam bonas, kaj ni vere volas krei sistemon kiu bone funkcias por ĉiu uzanto. Tial ni vere ĝojus pri pli da inaj kontribuantoj, sed ankaŭ pri ĉiuj akĉentoj kaj ĉiuj aĝoj.

Esperanto nun estas unu el la grandaj lingvoj en Komuna Voĉo, kaj kun la novaj voĉoj eblos iom post iom grave plibonigi la funkciadon de Deepspeech, la parolrekona sistemo de Mozilla, por Esperanto.


La kresko de la registraĵoj en Esperanto okazis ĉefe dum la lastaj monatoj.

– Kontaktis min Tim, germana studento el Berlino. Ni kune kreis testan sistemon kun la 90 horoj de la datumaro de decembro 2020. Kun la 90 horoj da voĉoj, la sistemo havas eraroftecon de proksimume 50 elcentoj. Do ĉiu dua vorto estas ĝuste rekonita. Mi esperas, ke sistemo trejnita kun 600 horoj estos ege pli bona

La novan sistemon oni komence volas uzi por aŭtomate krei subtekstojn por videoj. La unua versio bazita sur 90 horoj da voĉoj estis jam elprovita kun la podkasto pri hejma aŭtomatigo. La proponataj tekstoj estas foje kompreneblaj, foje nur amuzaj:

Sed estas la epizodo pri certe la afero pri kiu mi neniam pensis ke mi jam interesigas kavalireca s ne estas matenmanga cifera koncesion kien ni dum jaroj eksciis pri la tempo per prevente bela edzebleco sia bazigas abe…

Efektive la parolisto diris:

Estas la epizodo pri… pri la afero pri kiu mi neniam pensis ke mi tiom interesiĝos kaj mi pensas ke estos iomete malfacile rakonti ĉion kion mi dum jaroj eksciis pri la temo kaj plej verŝajne de… la tuta epizodo estos iomete kaosa…

Do, restas spaco por plibonigo. Sed iom post iom komputiloj kun helpo de esperantistoj ja lernos kompreni parolatan Esperanton. Tamen tio ne nepre signifos, ke eblos paroli Esperanton al ajna poŝtelefono.

Apple ĝis nun ne aldonis eĉ Esperantan klavaron al siaj poŝtelefonoj, do apenaŭ kredeblas, ke Iphone baldaŭ ekkomprenus Esperanton. Google jam de jaroj multe pli favore sintenas al Esperanto, kun tradukilo kaj klavaro por Android, sed la operaciumo Android ne haveblas en Esperanto.

– Mi ne konas la planojn de grandaj firmaoj, sed Google almenaŭ jam subtenas Esperanton en aliaj kampoj, kaj mi pensas ke eble iam ili subtenos la lingvon. Tiam ili verŝajne ankaŭ uzos la datumaron de Common Voice kaj siajn proprajn datumarojn, diras Stefan Grotz.

Pli realisma celo laŭ li estas uzi liberan programaron:

–  Komuna Voĉo estas granda projekto, tial ni povas profiti de la laboro de alilingvaj programistoj. Ekzemple la libera videa redaktilo Kdenlive subtenas aŭtomatan kreadon de subtekstoj, kaj ni planas aldoni Esperanton. Anstataŭ ”Hej Guglo” aŭ “Aleksa” ni eble pli frue diros “Hej Mycroft”. Mycroft estas libera voĉa asistanto. La celo de la projekto ĉefe estas ebligi la kreadon de tiaj softvaroj. Tial ni certe ankaŭ bezonos la kreemon de aliaj programistoj se ni volas krei pli mojosajn aplikaĵojn ol nur ilon por krei subtekstojn.


Pli pri la temo:

Le via al urbe

 

Io nunc al fin (Ah!) ha tro-

vate post un die (Oh!) le

via sic que duce ben al

urbe multo pictoresc que

es secundo certes le plus

belle loco in le vaste

regno hemiboreal

 

Esperanto – ĉu mortanta lingvo?

Asocioj estis la interreto de sia epoko. Falantaj membronombroj ne signifas, ke Esperanto estas mortanta, sed ke la esperantistoj nun troviĝas aliloke. Tamen restas taskoj ankaŭ por asocioj, skribas Johannes Genberg en sia vidpunkta artikolo.


Johannes Genberg kun simio en Japanio.

De kiam mi ekinteresiĝis pri la Esperanto-movado meze de la nulaj jaroj, daŭre revenadas unu temo. Ne, mi ne parolas pri la bezono de lingvaj reformoj aŭ pri la terura akuzativo, sed pri la forpaso de la lingvo mem.

La argumento jenas: ĉiujare malkreskas la kvanto de membroj en la diversaj landaj kaj fakaj asocioj, ĉar maljunaj membroj forpasas pro alta aĝo, sed ilin ne anstataŭas novaj, junaj membroj. Tion oni egaligas kun ĝenerala ŝrumpanta interesiĝo pri Esperanto

Sed ĉu do estas tiel?

Mi estas tiel aĝa, ke mi ĉeestis, kiam interreto iĝis ĉies ludejo meze de la 1990-aj jaroj, kaj mi aktive uzas la reton ekde proksimume 1996. Mi sekve dum 25 jaroj vidis, kiel la reto de amuza (sed iom kosta) distrilo transformiĝis al esenca ero de nia ĉiutaga vivo. Ni uzas la reton ne nur por butikumi, korespondi kaj senpage elŝuti muzikon, nun dum la pandemio ĝi por multaj entreprenoj estas nepraĵo por io tiel ordinara kiel kunsidoj. La reto simple transprenis multajn funkciojn, kiuj ĝis lastatempe estis entreprenataj alimaniere, kaj ĝi ofte ebligas tion malmultekoste aŭ tute senpage.

Pensante pri tio, ni reiru al nia demando kaj respondu per propra demando: precize kian celon havas asocio?

Ekzistas pluraj respondoj al la demando. Unu estas, ke asocio plenumas socian funkcion. Homoj renkontiĝas kaj interrilatas en organizita formo ĉirkaŭ temo aŭ hobio kiu ilin interesas aŭ inspiras. Tiun parton la reto malfacile povas anstataŭi, ĉar paroli per reta kamerao estas tute alia afero ol paroli ĉeeste. Tiom da aferoj perdiĝas en la komunikado, kiam oni ne havas aliron al la tuto de la korpa lingvo. Plej ofte ĝuste tial la pli aĝa generacio plu insistas pri la asocia vivo. Ili ne sentas sin komforte kun la kompromisoj de reta socia vivo.

Tamen estas pli trafa respondo. Asocioj estis la interreto de sia tempo.

Se ni reiros al la infanaĝo de Esperanto, la plej multa komunikado okazis letere. Telegramoj, gazetoj kaj libroj ekzistis, sed estis multekostaj. Homoj ĝenerale estis neriĉaj, kaj ofte ne povis pagi por multo plia ol la leterojn al siaj korespondantoj. Kaj oni ne parolu pri tio, kiel longe daŭris ke la letero atingu la ricevanton.

La solvo iĝis la asocioj. Kolektante iom da mono de ĉiu membro, la asocioj povis aĉeti bezonatajn materialojn, kiujn ĉiuj povis komune uzi. Kaj la asocioj povis mem dissemi informojn malmultekoste, per informiloj kaj asociaj gazetoj. Tra la asocioj oni eksciis pri planataj aranĝoj. Tra la asocioj oni aranĝis prelegojn. Tra la asocioj oni renkontiĝis kaj diskutis, kiel oni plu informadu.

Hodiaŭ oni faras ĉion ĉi per retpoŝto, Zoom kaj Facebook.

Estas grave kompreni la evoluon. Ĉar tiuj iloj estas ne nur facile alireblaj, rapidaj kaj tre malmultekostaj. Ni krome havas jam plurajn generaciojn, kiuj kreskis kun ĉi tio kaj trovas ĉi tion io memevidenta. Por multaj la reto ne plu estas kompletigo de veraj renkontiĝoj, kiel ofte por la pli aĝa generacio, sed la ĉefa maniero interrilati kaj labori.

Duolingo, unu el la plej popularaj apoj por lingvolernado, havas pli ol 250 000 lernantojn de Esperanto. Eĉ se nur unu procento bone lernos la lingvon kaj iĝos esperantistoj, tio devus grave influi la falantajn membronombrojn. Sed tio ne okazas. UEA raportas pri stabiliĝo de la membronombro, sed nenia menciinda kresko. Kie do estas ĉiuj retemaj junuloj?

En la reto, evidente. Se oni pasigas tempon en Facebook, Telegram aŭ aliloke rete, oni vidas febran aktivadon. Se ne temas pri diskutoj pri la rolo de Esperanto en la GLAT-movado, do estas komencanto kiu petas konsilojn kaj helpon. Ĉiuj ili trovis sian vojon al Esperanto tra la reto, kaj ili trovis uzon por Esperanto ĝuste en la reto. Por kio ili bezonus asociojn? La reto ja donas al ili preskaŭ ĉion, kion proponas la asocioj.

Multaj asociaj aktivuloj kun kiuj mi parolis, ne nur inter esperantistoj, ĉar la fenomeno similas en la plej multaj nuntempaj asocioj, opinias ke homoj nuntempe ne pretas uzi sian tempon por pli altaj celoj. Mi opinias ke tio ne veras. Homoj simple volas labori per tiuj metodoj, kiujn ili trovas naturaj, kiuj donas pli por la sama elspezo kaj plifaciligas atingon de vasta publiko.

Esperanto ne estas mortanta. Prefere ĉio indikas la malon, nome ke Esperanto kreskas. Sed la maniero, per kiu homoj trovas kaj uzas la lingvon funde ŝanĝiĝis. La problemo troviĝas ĉe la asocioj. Ili ne kapablas kompreni, kiel ili uzu ĉi tiun evoluon. Sed ilia rolo ne estas finita. Oni plu bezonas lokojn por personaj renkontiĝoj, por arkivigo de materialo, lingvokursoj, vendado, kaj ne malplej – ilojn por labori en la reto.

Estas kiel oni diras: se la sola ilo kiun vi havas estas martelo, ĉio ekaspektos kiel najloj. Sed jam tempas vidi la limigojn de la martelo, kaj ekuzi ankaŭ la aliajn laborilojn. Tio kompreneble ne signifas, ke ne plu necesos marteli najlojn.

Johannes Genberg

Retestro de miavivo.net

La teksto pli frue aperis en la sveda.

Sciencaj temoj anstataŭ lingvaj debatoj

De pluraj jaroj Frank van Hertrooij, nederlanda studento pri biokemio, regule blogas pri sciencaj temoj en Esperanto. La plej freŝaj afiŝoj temas ekzemple pri la aspekto de bestoj, pri la historio de genetiko kaj pri spacesplorado. Laŭ Frank van Hertrooij oni bezonas pli da ĉiaj tekstoj en Esperanto. 


Unu el la artikoloj en la retejo Scivolemo.

Frank van Hertrooij en sia retejo skribas, ke Esperanto estas ”kreskanta lingvo kun multe da potenco”, sed multe pli uzata en lingvaj debatoj ol en tekstoj pri sciencaj temoj. Por proponi pli da tekstoj pri variaj temoj li ekde 2017 mem regule verkas popularscience en la retejo Scivolemo.

Libera Folio: Kial kaj por kiuj vi verkas pri scienco en Esperanto en via blogo?

Frank van Hertrooij:La ĉefa kialo estas ke mi ŝatas la verkadon. Scienckomunikado, ĉu skribe aŭ parole, estas unu el la plej amuzaj partoj de scienco. Aliflanke mi sentas ankaŭ iusencan respondecon. Eduko estas privilegio, kaj mi volas iumaniere redoni tion, kion mi ricevis.
Mi verkas en Esperanto por defii min, sed ankaŭ ĉar ĝi estas taŭga lingvo por tio kion mi faras. La celo de bona scienckomunikisto estas disvastigi sciojn en alirebla maniero, kaj tio bone kongruas kun la celoj de Esperanto.

Ĉu multaj legantoj trovas viajn blogaĵojn? Kiaj eroj estas plej popularaj?

– La kvanto de rigardoj multe varias, sed averaĝa artikolo estas legata pli ol 185 fojojn. La nombroj estas abstraktaj sur ekrano, sed mi ŝatas imagi ke oni povus plenigi modestan lekcian salonon per tiom da homoj. Tion mi ne povis imagi antaŭ kelkaj jaroj.

– Laŭ miaj statistikoj kaj interagoj kun legantoj la plej popularaj temoj estas biologio kaj astronomio. Verŝajne helpas la fakto ke mi mem multe entuziasmas pri tiuj temoj kaj ke mi multe verkas pri ili.

Kial kaj kiam vi lernis Esperanton? Kiam vi komencis verki vian blogon?

– Mi lernis la lingvon en bazlerneja aĝo per la reto, longe antaŭ la Duolinga kurso. Mi ne havis specifajn celojn tiam kaj simple lernis ĝin ĉar ĝi estis amuza. Poste mi restis pro la bonaj amikoj kiujn mi akiris ĉe kongresoj kaj pro la blogo.

– La blogon mi kreis en la somero de 2017. Por mi tio estis la lasta somero antaŭ mia universitata studo. Unue mi verkis ĉiusemajne dum jaro, por certigi ke mi ne iĝus pigra kaj ĉesus. Nun mi iĝis pli bona verkanto kaj ne bezonas tiom akran ritmon. Mi prenas pli da tempo por krei pli altkvalitan produkton.

Ĉu viaj tekstoj foje aperis aliloke?

– Foje homoj petas min ĉu ili rajtas republikigi iun tekston de mi, aŭ ĉu mi volas verki ion por ilia gazeto. Se ili afable petas kaj bone indikas la fonton, mi preskaŭ ĉiam reagas entuziasme. Mi verkas ankaŭ por la Scivolemo-kanalo en Youtube. Tio estas skipa laboro, sed mi verkis la manuskriptojn por kelkaj originalaj videoj kaj kontrolis aliajn videojn.

Krom popularsciencaj tekstoj, kion alian vi mem volus legi en Esperanto, sed ne trovas?

– Eble sonas kliŝe, sed ni bezonas pli da ĉio. Mi pensas ke multaj novaj aŭ junaj Esperantistoj havas rakontojn kaj sciojn por diskonigi, sed ne kuraĝas. Mi tute komprenas tion, ĉar ankaŭ mi malamas miajn malnovajn afiŝojn, sed tio simple signifas ke mi kreskas. Simple provu verki kelkajn mallongajn aferojn kaj vidu ĉu vi ŝatas. Eĉ ne necesas publikigi ilin.

Ballo febril in nocte autumnal

 

Ballo febril in nocte autumnal

Blau nude umbras

sub celo oceanic

Tu dansa ferventemente in jalne robas

Iste nocte tu es mi anima gemino

Que nos memora le Dea

sub su velo nebular

Amor periculose 

espaventa via grave recordationes

Detra le rocca scarpate

plumas ex alas cade liberemente

Isto esseva le quinte die

al montania del beltate 

 

Nekomprenebla erararo aperados en Libera Folio

Legantoj ofte plendas, ke en Libera Folio aperas tro malmultaj lingvaj eraroj, kaj sekve malfacilas elpensi, pri kio plendi en la komentoj. Por korekti tiun senerareceraron, ni ekde nun de tempo al tempo aperigos elektitajn erarojn erigitajn kaj arigitajn de nia senerarigisto István Ertl. 


István Ertl parolas pri nekompreneblaĵoj dum la UK en Lisbono.

Kiel ni multfoje raportis, Esperanto degeneras kaj eraroj en publikigitaj tekstoj ade plimultiĝas. Sed tio estas ne nur malbona afero, ĉar ne malofte tio estigas tute neatenditajn kaj pripensindajn signifojn.

Nun ankaŭ en Libera Folio eblos trovi kolektitajn kaj elektitajn erarojn arigitajn de István Ertl. Lia kutima tasko de multaj jaroj estas forigi erarojn el niaj tekstoj, do venis la tempo ke li kompense aldonu kelkajn.

Cetere, la plej ruza el la nun aperantaj eraroj sukcesis resti kaŝita de 1963, ĝis ĝin trovis la akra okulo de provlegisto de Libera Folio.

Ni petis lin klarigi, pri kio entute temas lia preskerara obsedo kaj kial li kredas, ke la legantoj de Libera Folio komprenos la ravon de la erararo, kiun la redakcio de Monato trovis tro subtila.

Libera Folio: De multaj jaroj – cetere kiom? – en la Ondo de Esperanto aperadas via rubriko de preskeraroj. Pri kio temas? Kial eraroj estas kolektindaj kaj disvastigindaj?

István Ertl: – Temas pri tio ke, ĉar mi amase lekas en Esperanto pro misformiĝo profesia, mi regule renkotas erarojn de plej diversaj specioj – de simplaj mistjapoj tra mikskomprenoj ĝis senŝance sensencaj ekspremoj. Foje mi trovas ilin amuzaj, foje mi nur oscedas pri la ducent-dudek-dua “intruisto” anstataŭ “instruisto”.

– Se vi volas tute longan historian retrorigardon: la ĝenro de mia rubriko estas plagiata! Infanaĝe mi legadis hungaran rubrikon kun precize tia formato, probable fare de György Timár kaj kopiis ĝin, unue en mia mallongviva kultura revuo Opus Nigrum. Dum mia jardeko kiel redaktoro de la UEA-revuo, mi daŭre notadis (mane! en kajereto!) similajn erarojn, sen vere scii kion fari pri ili.

– La rubriko, sub la ĉiama (jam en Opus Nigrum!), titolo “Spritaj splitoj kaj preskeraroj” debutis en La Ondo de Esperanto en decembro 2002, n-ro 98, per 12 eroj. La kutima dozo poste fariĝis 8-10 eroj.

La plej-plej unua tekstis:

Sen bomento
La presboboldo malklarigis kelkajn vortojn…
Heroldo de Esperanto, 1998: 14, pĝ. 4

La aperado daŭris ĝis fino 2019, kiam La Ondo ĉesis esti monata revuo, do ĉirkaŭ 200 liveroj. Tiam Monato transprenis la rubrikon, sed tie ĝi trafis mi(k)san akcepton, kaj en 2021 ĝi preferis reveni al sia hejmo en Kaliningrado.

Kiaspecajn fuŝojn vi trovas kolektindaj, kaj kial?

– Hej, mi legis “korektindaj” anstataŭ “kolektindaj”! Ŝajnas ke mi mem produktas preskerarojn, kiam ili mankas. Ĉar en Libera Folio ili praktike mankas!

– Nu, mi notas ĉion kion mi trovas amuza pro ajna konsidero – aŭ, pli malofte, kiam temas pri io imprese sensenca kiel la vivo mem, aŭ neniodira kiel gazetaraj komikoj de UEA, aŭ sinpufiga kiel kvivitoj de la Civito.

– Cetere, ne nur mi koktelas: mi havas ankaŭ plurajn oftajn liverantojn, kiel Valentin Melnikov, Ionel Oneț, Russ Williams, Lu Wunsch, kaj aliaj.

Ĉu ne estas tro malafable tiel afiŝi kaj diskonigi la nomojn de erarintoj? Ĉu vi foje ricevas kolerajn reagojn?

– Diskonigi oni povas… diskon. Nomon oni nomonigus. (Se tio nun dolorigis vin, konsideru la loĝantojn de Libano, kiuj povas esti libananoj – aŭ ŝibananoj.)

– Nu, serioze, se iu preskeraro jam papere aperis ie, aŭ rete disvatiĝis, tiam oni ĉiel jam scias pri la kulpinto. Al kulpinto aldonu kulfundon, tiel konstruiĝas kulturo. Kolerajn reagojn mi ne memoras – sed eble nur pro forges(t)emo.

Foje necesas iom longe cerbumi por trovi la eraron en viaj ekzemploj, kaj precipe kompreni, kial ĝi estas amuza. Ĉu ne estas risko, ke multaj legantoj simple ne komprenos?

– Eĉ al mi okazas ke, rigardante malnovan preskeraron, mi ne tuj komprenas… sed probable pro mia kadukiĝo. Se leganto ne komprenas, tiu povas salti al sekva ero, aŭ tute transsalti mian rubrikon, aŭ salti el sia fenestro.

– Cetere, mia edzino kutimis diri: “Kiam vi prelegas, homoj streĉe aŭskultas vin. Kompreneble – ĉar vi parolas tiom nekompreneble.” Do, tiun problemon mi kutimas, ĉu parole ĉu skribe. Foje mi ankaŭ testas patroprenantojn de Esperantaj oranĝoj, voĉe prezentante al ili erekton el miaj preskeraroj.

Kiu estas via plej ŝatata preskeraro? Kial?

– Mi ankoraŭ atendas ĝian aperon. Eble en la nekrologo pri mi, kiam mi estos forpisanta?


Tutmonda lingva dancigo
Unesko deklaris la 21-an de februaro ĉiujare kiel la Internacian Tango de la Gepatra Lingvo.
Vortoj tiel eldiritaj de Huang Yinbao /Trezoro/ en “UEA salutas UN-n kaj Uneskon okaze de la Internacia Tago de La Gepatra Lingvo

Muta disvendo
Dum la semajnfino 17-18 aprilo, ĉio en nia stoko (escepte de brokantaĵoj) vendiĝas kun sensona rabato sendepende de la mendata kvanto.
Aleks K(adar), el la babilejo de la Malferma Tago de la Centra Oficejo, 17 aprilo. Trovis Valentin Melnikov

Rondulo forruliĝis
La granda bulara esperantisto. ĵurnalisto, poeto, verkisto kaj tradukisto V.M. foriris de ni…
Turka Stelo, majo 2021, p. 4

Jupon por ekvacioj?
Ni ankaŭ eksciis… kiel Euklido investis matematikon…
Liba Gabalda: La 18-a Novjara Renkontiĝo en Wiesbaden, Hungara Fervojista Mondo 2020/2, p. 24

Kulturo barbohava?
Esperanta kulturo estas ja neniel libera de seksismo, razismo aŭ aliaj formoj de antaŭjuĝo, kiuj markas iun ajn komunumon.
Pri kio ni parolas/parolu, parolante pri tradukado de Esperanta literaturo?

Cerealoj likaj
500 junaj geesperantistoj… alvenis post, tre ofte, plej buntaj aventruoj survoje…
Humphrey Tonkin: Internacia Junulara Kongreso en Bulgario, JEN Bulteno, 1963 okt.-nov., p. 10

Muziko kun moralo
en junio 2009, la retejo vinilkosmo-mp3.com kreiĝis por vendi virtulajn albumojn.
La retejo de Vinilkosmo

Instituto abismen
…artikolon pri Esperanto, kiu estis disvastigata itale per la Instituto de la Itala Enciklopedio fundita de Giovanni Treccani…
Informilo por Interlingvistoj n-ro 111 (2/2020), p. 19

Nocturno

Sex delicate aves spiritual
passa le luce del luna metallic
jectante umbras violette

Le dece-secunde nube
es visibile del fenestra del est
Le lustro del jardin
simila melle blanc

Tosto le crude pluvia
cadera como celere gladios
Io mira un molle persica
que pende del arbore
le plus inerte in tote le jardin

Micre verbos
ex le molliate bucca del jardinera
glissa in alto e me attinge
durante que le die
lento dice adeo

 

2021-05-30 – Coronavirus in Africa Australi

SA-LockdownHieme in hemisphærio australi adveniente, Cyrillus Ramaphosa præses Austroafricanus rationes contra novam coronaviri undam restringendas Soli die annuntiavit, id erit domu-egressio nocturna interdicta ab hora undecima vespertina usque ad horam quartam matutinam, conventus prohibiti plurium quam centum hominum intus et ducentorum quinquaginta hominum foris, et mandatum tabernarum et similium officinarum non necessariarum post horam decimam vespertinam claudendarum. (ZA)

2021-05-21 – Deskovro di pikturo Nederlandana

private-collecitonL‘ artajo-kolektero Stuart Pivar dicis, ke il rideskovris verko maestral longe-perdita, titulizita „Auvers, 1890“ da Vincent van Gogh, piktistulo Nederlandana posimpresionista. La pikturo nun sendesas al Muzeo di van Gogh en Amsterdam, la chef-urbo Nederlandana, pro ke la muzeo demandis vidar ed autentikigar la pikturo, dop-signatita „Vincent“ e datizita „1890“. Ol esas panoramo quadrata del mozaiko di agri frumentoza dil valo dil urbeto Auvers-sur-Oise proxim Paris. (NL)

Tiu lingvopolitika iniciato sendube fiaskos…

Kial esperantistoj partoprenu la iniciaton de Eŭropa Unio pri civitana diskuto, se jam anticipe klaras, ke ĝi apenaŭ povos konkrete influi la lingvopolitikon de la unio? Klaus Leith argumentas, ke eĉ se la proponoj de esperantistoj havas nur malgrandan ŝancon de akcepto, jam la serioza diskuto pri ili utilas, por igi Esperanton pli videbla.


“La estonteco estas en viaj manoj.” La diskuta retejo EU haveblas en ĉiuj oficialaj lingvoj de la unio, sed en la praktiko la diskuto okazas nur en kelkaj grandaj lingvoj, ĉefe la angla.

Tiu lingvopolitika iniciato sendube fiaskos, diras la skeptikuloj. Kaj bedaŭrinde ili denove pravos kaj ankaŭ tiu iniciato fiaskos. Ne estos atingita la supozebla celo, kaj la valoro de la afero dubindas. Sed mi ne estus skribanta tion, se mi pensus, ke estas freneza malŝparo de energio engaĝiĝi en la iniciato.

Pri kio temas? La kunteksto estas la eŭropunia ”Konferenco pri la estonteco de Eŭropo“ (striktasence pri la estonteco de Eŭropa Unio, EU). Informoj pri ĝi troviĝas ekzemple en Vikipedio, laŭ kiu la konferenco ”celas trovadon […] de novaj respondoj al la demando de plievoluigo de eŭropunia demokratio kaj antaŭdesegni venontajn paŝojn por la eŭropa integriĝo“.

Unu elemento de la politika procezo estas ”konsulto“ de la EU-civitanaro. La konsulto okazas dumaniere: per organizitaj eventoj kaj per civitana debato en reta platformo. Konsulto egalas nek balotadon nek referendumon.

La konferencantoj (Eŭropa Parlamento kaj membroŝtataj parlamentoj, Eŭropa Komisiono, la registaroj de la membroŝtatoj per Konsilio de Eŭropa Unio) ”konsideros“ proponojn de la civitanoj. Pri la gvidlinioj por estonta evoluo ili decidos dum la printempo de 2022.

Kio estas la iniciato? La iniciato havas du fazojn. En la unua fazo ĝi celas partoprenigi individuajn esperantistojn en la konsulto de la EU-civitanaro, do en la civitana debato per la reta platformo. La eŭropunia debata platformo ebligas la starigon, apogon kaj komentadon de proponoj.

Kelkaj proponoj jam afiŝitaj rilatas al la lingva reĝimo de EU (komuna lingvo, lingva egalrajteco ktp.). Kelkaj el ili pledas por diversmaniera uzo de Esperanto, aliaj proponas ekzemple la anglan kiel komunan lingvon de EU.

Esperantistoj partoprenu tiun fazon per apogo de por-esperantaj proponoj, ekzemple la jenaj:

Ni povas fiaski jam en tiu unua fazo, se ni ne sukcesas partoprenigi grandan nombron de la organizita esperantistaro, por ne paroli pri ne-organizitaj esperantistoj, en la Eŭropa Unio.

Esperanto-organizoj (UEA per sia Komisiono por eŭropa agado [EKU], Eŭropa Esperanto-Unio [EEU], landaj asocioj) komencis, komencas aŭ baldaŭ komencos informi siajn membrojn pri tiu unua fazo de la iniciato kaj instigos ilin apogi por-esperantajn proponojn. La fenestro por utila partopreno en tiu unua fazo restas malferma ĝis la aŭtuno de 2021.

Kvankam la civitana debato ne havas konkretan limdaton (supozeble ĝi finiĝos iam dum la printempo de 2022), oni devas atenti la alian parton de la politika procezo krom la civitana debato: diskutado kaj debatoj inter la konferencantoj, kiuj ellaboras gvidliniojn kaj devas konsenti antaŭ ol decidi pri ili printempe 2022.

En tiu dua fazo niaflanke ĉefe rolos Esperanto-organizoj. Ili engaĝiĝos en dialogo kun eŭropuniaj kaj naciaj deputitoj, parlamentaj komisionoj, la Eŭropa Komisiono kaj naciaj ministerioj, kaj argumentos favore al nia lingvo kun dokumentita laŭeble grandnombra apogo de por-esperantaj proponoj en la civitana debato.

Tiamaniere ni provos influi la eŭropunian lingvopolitikon. Tiun rezulton ni tre verŝajne ne atingos. Ni tiasence fiaskos. Do kial mi malŝparas mian kaj vian tempon?

La fina venko en eŭropunia versio alvenos ne pro tiu iniciato. Ni ne havu fantasmajn iluziojn pri tio, kion ni kapablas atingi. Do realisme taksante la eblojn, kio estas atingebla? Relative facile (per reta ”voĉdono“) la membraro de niaj organizoj povas valorigi sian pezon en la afero.

Kaj niaj organizoj disponos pri espereble amase apogitaj por-esperantaj proponoj, kiujn ignori iomete pli malfacilos al EU-instancoj ol nurajn asertojn de niaj organizoj pri ilia graveco.

Kvankam la proponoj, kiujn niaj organizoj pridiskutos kun EU-instancoj, havos nur malgrandan ŝancon de akcepto, jam la serioza diskuto pri ili utilas, ĉar tiamaniere ni plividebligas Esperanton ĝenerale kaj specife vidalvide al eŭropuniaj kaj naciaj politikistoj kaj funkciuloj.

Miaopinie tio estas pli bona opcio ol preĝi por fina venko aŭ rezigni kaj flegi nian lingvon en pli-malpli fermitaj cirkloj. Tamen mi konfesas, ke mi jam nun antaŭĝojas pri la fino de tiu iniciato, kiam mi denove povos dediĉi la plejparton de mia energio al okupoj per Esperanto, ne daŭre nur por kaj pri Esperanto.

Ĝis tiam mi pretas disponigi mian tempon por kompilado kaj diskutado de konsideroj pri teknikaj, taktikaj kaj strategiaj aspektoj kaj instigado al ilia disvastigo, en diversaj forumoj, ekzemple diskutgrupoj uea-membroj kaj Informa reto pri Esperanto, kunlabore kun UEA-EKU, EEU kaj GEA (Germana Esperanto-Asocio), ankaŭ per virtualaj aranĝoj.

Klaus Leith