Parotiditis, diphtheria
Pulso
Pulso
E le corpore ancora es poc
Le corpore ancora es poc
Le corpore ancora es poc
Assi…
nos preca a “Papa del Celo”
nos pete pro Ille benedicer
nostre jardinetto sub le lumine lunar
In basso del stellas, del universo
intra le rore, como le flor
nos face un… verso
Si nos nos maritarea in le ecclesia del Penha
si nos nos calefacerea presso un furno a ligno
io ja haberea toto e qualcunque cosa io ha
jammais haberea a me le mesme valor
de nostre amor
Pan, caffe, papaya
pro te alimentare nostre focar va esser nostre nido de amor
e ad ubi tu vadera io vadera juncte ya
pro te caressar
Amor oh, oh…
Si nos nos maritarea in le ecclesia del Penha
si nos nos calefacerea presso un furno a ligno
io ja haberea toto e qualcunque cosa io ha
jammais haberea a me le mesme valor
de nostre amor
Pan, caffe, papaya
pro te alimentar
e nostre focar va esser nostre nido de amor
e ad ubi tu vadera io vadera juncte ya
pro te caressar
Amor oh, oh…
Que metro servi
a mesurar nos?
Que forma es nostre
e que contento?
An nos contine alco?
An nos es continite?
On nomina nos?
An nos es vive?
A que nos aspira?
Que nos possede?
Que nos rememora?
Ubi nos jace?
(Illo nunquam se fini
ni se ha create.
Mysterio es le tempore
inequalabile.)
Carlos Drummond de Andrade,
poeta brasilian, (1902-1987).
Si vos vole ascoltar le canto in le voce del brasilian cantor Belchior, vide infra:
![]() |
Le presidente pote paraphrasar Marie Antoinette: “Si illes non ha pan, que illes mangia bolla!” |
Vamos celebrar
Le stupiditate human
Vamos celebrar
Le stupiditate del populo
Celebrar le juventute sin scholas
Le infantes morte
Vamos celebrar Eros e Thanatos
Persephone e Hades
Vamos comemorar como idiotas
In cata februario* e die feriate
Vamos celebrar nostre justitia
Le aviditate e le diffamation
Nostre castelo
Vamos celebrar le fame
Non haber a qui audir
Vamos celebrar nostre bandiera
Nostre passato
Vamos festear le invidia
Le intolerantia
Vamos celebrar le aberration
De tote nostre manco de senso
Veni!
Mi corde es in haste
Veni!
Le amor sempre ha le porta aperte
Notas al texto: *epocha de realisation del Carnaval; ** claque ci es in le signification de personas que es fanaticos a un equipa footballistic.
Oh, si!
io es troppo lasse
ma non pro dicer
que io non crede plus in te
con mi pantalones rubie
mi jachetta de General
plen de anellos
io va
descendente
per tote le vias
e io va prender ille vetule nave
io non ha besonio de multe moneta
gratias a Deo
e il non me importa
Oh mi honey baby
baby honey baby
Oh, si!
io es troppo lasse
ma non pro dicer
que io es iente
forsan io revenira
unquam io reveni
qui lo sape?
ma io vole oblidar te
io besonia
Oh mi grande
Oh mi parve
Oh mi grande obsession
Oh mi honey baby
Io esseva puero e legeva in le veranda.
Le parve puero nigre arrivava e habeva comenciate dicer presto:
“Mamma ha mandat’ demanda’
si Vos ha pecunia
du’ cent’ mone’
pro dona’ a noi
pr’ adjuta’ noi
pro eme’ lardo
il ha quasi tres die’ que noi no’ mangia
noi tot’ es quasi morien’ per fame,
In iste momento le umbras
fervente in le bosco
illos cerca se in le bosco
como cobras, in le bosco,
equal a vespertiliones, illos suge se
illos penetra se — in le bosco –
como vermes.
Un al alteres trova se
como qui trova le vacuo,
in le bosco
le reverso del nihil
illos trova subito
pro tosto in le bosco
perder: bosco e vacuitate.
In iste momento, le autos
resona super le beton
illac inter le bosco e le fluvio –
in iste momento le mar
trepida super le ripa
illac inter le plagia, e plagia –
In iste momento le umbra
coperi mundo e vacuitate
in iste momento le tempore
suge le vacuitate, le tempore
cerca le tempore, illo trova
le tempore, illo penetra le tempore e perde se
umbra inrolate a umbra,
nodo de viperas, umbras,
un sol chaos, cercamento e incontro
e perdita e toto: umbras.
LE SECUNDE SOL
InveterarAnte, tote le vias iva.
Ora tote le vias veni
Le domo es confortante, le libros poc.
E io mesme prepara le the al phantasmas.
Cora Coralina, poetessa brasilian, (1889-1985).
“Capoeira es lucta de dansatores. Illo es dansa de gladiatores. Illo es un duello inter cameradas. Illo es joco, illo es ballo, illo es disputa – symbiosis perfecte de fortia e rhythmo, poesia e agilitate. Unic in lo que le movimentos es commandate per le musica e per le canto. Le submission del fortia al rhythmo. Del violentia al melodia. Le sublimation del antagonismos.
do
re
mi
io pensa in béla bartók
io pensa in rita lee
io pensa in le stradivarius
e in le varie empleos
que io habeva
pro arrivar ci
e ora le turbina falle
e ora le cabina se parti in duo
e ora le cosalias tote cade ex le compartimentos
e io va cadente juncte
belle e pallide; mi capillatura nigre
mi violino contra
le pecto
le individuo illac in avante preca
io sol pensa
do
re
mi
io pensa in stravinski
e in le barbas de klaus kinski
e in le naso de karabtchevsky
e in un poema de joseph brodsky
que unquam io legeva
senioras intacte, laxa le cinctura
proque le solo es belle & illo jam es veniente
one
two
three
Angélica Freitas, poetessa brasilian, (1973-).
Il es ossos. E a vices, le adipe jalne in le ossos;
e a vices, le sanguine rubie in le ungulas.
Il es porcos, o il es le capites del porcos,
on face pender in un croc le capites,
o le facie de stupide morte del porcos
in le vitro sin brillo del macelleria.
O le blanco, plus blanc imbibite in rosa,
le sanguine in le sonio de intestinos,
sonia le macellero: qui impugna un cultro.
E le blanc avantal que se bania
o que bibe, le sanguine que salta ab le nervos
in un imbracio con ossos, ubi vibra le cultro,
e como brilla le cultro que seca:
il es iste le virtute del aciero in le pugno, que ascende,
o le menacia in le rota vacue que lo cape
in le spatio del macelleria, visibile al oculos,
annuncio de trenchamento. O clava su talia in un petra,
e le unic oculo vacue se concentra, a attender le carne.
Il es secturas in le petra vulnerate in sanguine,
o fissuras, ex ubi le morte lo insidia,
macellero in le sonio rubie, caressante
le talia acute, le surriso subtil del cultro,
que seca. E tunc le cultro es altere cosa:
ni porcos, ni nervos, ni ossos,
ni mesmo le macellero que lo sonia,
ma le parte extensive del bracio que lo vibra,
e parte indelibile de lo que illo mutila,
le talia acute, le surriso subtil del cultro, que seca.
Dirceu Villa, poeta brasilian, (1975-).
silicone in le cubitos
lipoaspiration in le talon sinistre
chirurgia plastic reparator in le region inguinal
toxina botulinic in le phalange del digito minime
realtiamento in le corio capillute
insertion in le labios major vaginal
cilios false in le region pubic
implantation de capillos pubic in le supercilio
transplantation capillar in le podice
revitalisation de pelle in le aures
rejuvenescimento del tibias
clarification chimic in le entranias
cata cosa in su respective loco
cata cosa foras ab illo
Celso Borges, poeta brasilian, (1959-).
In le anno passate
io ha scribite un poema
que comenciava assi:
“io senti le lamina de tu jelosia in mi pecto”
- illo esseva un metaphora, il es clar.
E io non suspectava.
Ora,
quando tu in me ha clavate le cultello de pellar patatas inter le costas,
unic successo logic pro nostre amor;
ora, quando io senti le lamina
e le sanguine tepide propagante se in mi camisa,
io sape, finalmente e tro tarde,
le debile expressivitate del metaphoras.
A causa de isto,
si ancora a te place tro multo io,
demanda que, in le secunde edition,
on alterara le verso a:
“io senti tu jelosia como un lamina in mi pecto”.
José Luis Peixoto, poeta portugese, (1974-).